Δηλητήρια της καθημερινότητας......

 γράφει η Σουφλέρη Ιωάννα Α. 

Όλα τα άρθρα του συντάκτη σε RSS

Ελάχιστες ποσότητες ορμονικών διαταρακτών σε καίρια αναπτυξιακά στάδια επιφέρουν συνέπειες που διαρκούν για όλη μας τη ζωή

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 27/01/2013 στο Βήμα Science

 

H δισφαινόλη Α (Bisphenol A, BPA) είναι μια οργανική ένωση η οποία μεταξύ άλλων χρησιμοποιείται στα πλαστικά. Μιμούμενη τα οιστρογόνα, η BPA μπορεί να έχει δραματικές συνέπειες στα έμβρυα και στα βρέφη. Η ΕΕ έχει απαγορεύσει τη χρήση της σε μπιμπερό. Αναζητήστε την ένδειξη BPA-free όταν αγοράζετε πλαστικά που θα χρησιμοποιηθούν από παιδιά.

   

Αργησαν να γίνουν αντιληπτές από το επιστημονικό ραντάρ επειδή δρουν σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις. Για την ακρίβεια, είναι οι μικρές συγκεντρώσεις τους που τις καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνες. Πρόκειται για ουσίες τις οποίες έχει γεννήσει ο σύγχρονος πολιτισμός αγνοώντας τη δυνατότητά τους να συμπεριφέρονται σαν ορμόνες. Σε αυτή την ιδιότητά τους οφείλουν άλλωστε και τη γενική ονομασία τους «ορμονικοί διαταράκτες». Ερευνες 20 και πλέον χρόνων έχουν δείξει ότι η έκθεσή μας σε αυτές μπορεί να έχει αντιστρέψιμα αποτελέσματα αν είμαστε ενήλικοι, αλλά να μας «σημαδέψει» διά βίου αν είμαστε έμβρυα ή νεογνά. Οι ειδικοί θεωρούν ότι ένα μέρος της επιδημίας παχυσαρκίας και διαβήτη που έχει ενσκήψει στον πλανήτη οφείλεται στους ορμονικούς διαταράκτες. Ομοίως, στις ουσίες αυτές αποδίδονται τα αυξημένα προβλήματα ανδρικής και γυναικείας υπογονιμότητας, καθώς και κάποιες μεταβολικές νόσοι ή ακόμη και η προδιάθεση για ορισμένους καρκίνους. Η θέσπιση τοξικολογικών ελέγχων διαφορετικού τύπου είναι τώρα το ζητούμενο, λένε οι ειδικοί.

«Ολα τα πράγματα είναι δηλητήριο και τίποτε δεν είναι χωρίς δηλητήριο: η δόση μόνο καθιστά ένα πράγμα μη δηλητήριο».

Με αυτά τα λόγια ο Παράκελσος (διάσημος γιατρός του 16ου αιώνα) προσπάθησε να αμυνθεί όταν κατηγορήθηκε για τη χρήση οπίου, υδραργύρου και άλλων επικίνδυνων ουσιών στην παρασκευή των φαρμάκων του. Αυτό που εννοούσε ο Παράκελσος είναι ότι το αποτέλεσμα της επίδρασης μιας ουσίας στον άνθρωπο είναι ευθέως ανάλογο με την ποσότητα της ουσίας που του χορηγείται. Ετσι, ο κίνδυνος μειώνεται όταν η δόση είναι μειωμένη και μια δυνητικά επικίνδυνη ουσία μπορεί σε μικρές δόσεις να αποδειχθεί θεραπευτική.

Παραφθορά των λόγων του Παράκελσου είναι το γνωστό μας «η δόση κάνει το δηλητήριο» το οποίο αποτέλεσε και τη βάση της σύγχρονης τοξικολογίας, επιστήμης της οποίας ο γερμανοελβετός γιατρός θεωρείται «πατέρας». Ακόμη και σήμερα, οι κλασικές μελέτες ασφάλειας των φαρμάκων και άλλων χημικών ουσιών ακολουθούν την ίδια αρχή: η επίδραση μιας ουσίας στα πειραματόζωα και στον άνθρωπο μελετάται σε ένα εύρος δόσεων προκειμένου να καθοριστεί εκείνη που πετυχαίνει το θεραπευτικό αποτέλεσμα με τις λιγότερες δυνατές παρενέργειες, ή, στην περίπτωση των χημικών, εκείνη που είναι καλώς ανεκτή.

Φαίνεται όμως ότι η ιδέα του Παράκελσου δεν έχει καθολική ισχύ: πράγματι, η δόση κάνει το δηλητήριο, αλλά όχι πάντοτε η μεγάλη δόση. Στη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών οι ερευνητές έχουν συνειδητοποιήσει ότι ορισμένες ουσίες έχουν τεράστια επίδραση σε πολύ μικρές δόσεις, ιδιαίτερα όταν αυτές χορηγηθούν σε συγκεκριμένα αναπτυξιακά στάδια του ανθρώπου. Φτάνουν μάλιστα να πουν ότι τέτοιες ουσίες μπορεί να ευθύνονται για μια σειρά πληγών του σύγχρονου ανθρώπου, από την έξαρση της παχυσαρκίας και την υπογονιμότητα ως τα προβλήματα συμπεριφοράς και τον καρκίνο, και κρούουν των κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας ότι απαιτείται άμεση λήψη μέτρων.

Αυτό που ακούγεται τουλάχιστον οξύμωρο για το αφτί του μέσου ανθρώπου ξένισε αρχικά και τους επιστήμονες που ασχολούνταν με την τοξικολογία και οι οποίοι δεν ήταν έτοιμοι να αποδεχθούν την ύπαρξη ουσιών που ήταν επιβλαβέστερες σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις. Αντιθέτως, εκείνοι που δεν έδειξαν καμία έκπληξη για τα «περίεργα» ευρήματα ήταν οι ερευνητές ενδοκρινολόγοι. Βλέπετε, αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο οργανισμός μας έχει εξελιχθεί να ανταποκρίνεται στις εξαιρετικά χαμηλές συγκεντρώσεις των ορμονών και ως εκ τούτου δεν έβλεπαν για ποιον λόγο δεν θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο και με άλλες εξωγενείς ουσίες.

Το ενδοκρινικό σύστημα είναι μια ιδιοφυής εξελικτική ιδέα η οποία στην πραγματικότητα επέτρεψε την ανάπτυξη των πολυκύτταρων οργανισμών. Διασκορπισμένοι σε κομβικά σημεία του σώματος, οι ενδοκρινείς αδένες αποτελούν τους αποκεντρωμένους εκπροσώπους της κεντρικής εξουσίας του οργανισμού. Μέσω της παραγωγής και έκλυσης ορμονών, ο πολυκύτταρος οργανισμός συντονίζει πολύπλοκες διεργασίες, από τον καθορισμό της θερμοκρασίας του σώματος και τον μεταβολισμό ως την αύξηση και την αναπαραγωγή. Με άλλα λόγια, οι ορμόνες παίζουν τον ρόλο των εντολών: με αυτά τα χημικά σήματα ο οργανισμός «διατάσσει» συγκεκριμένα όργανα να εκτελέσουν μια συγκεκριμένη λειτουργία σε μια καλά καθορισμένη χρονική στιγμή. Πολλές φορές δε, για να εξασφαλιστεί ότι όλα θα γίνουν καλώς, η εντολή είναι δοσμένη ως σχέση περισσότερων ορμονών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ρύθμιση της ωορρηξίας στις γυναίκες η οποία επιτυγχάνεται μέσω απολύτως ελεγχόμενων αυξομειώσεων τεσσάρων ορμονών.

Οι ορμόνες παράγονται από πολύ συγκεκριμένα όργανα και διοχετεύονται μέσω της αιματικής κυκλοφορίας στα (συχνά απομακρυσμένα από τον τόπο παραγωγής τους) σημεία του σώματος όπου θα ασκήσουν τη δράση τους. Είναι προφανές ότι αν κάτι κυκλοφορεί στο αίμα, η πιθανότητα να επιδράσει σε ολόκληρο τον οργανισμό και όχι μόνο εκεί όπου πρέπει είναι υπαρκτή. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει το ενδοκρινικό σύστημα να επιτελέσει τον ρόλο του είναι η εξειδίκευση της δράσης των ορμονών η οποία επιτυγχάνεται με τη βοήθεια μορίων που ονομάζονται υποδοχείς των ορμονών. Πρόκειται για μόρια τα οποία υπάρχουν είτε στην επιφάνεια είτε στο εσωτερικό των κυττάρων και των οποίων η στερεοδιάταξη είναι τέτοια ώστε να μπορούν να προσδεθούν πάνω τους οι ορμόνες. Ετσι, αν και οι ορμόνες «βολτάρουν» ελεύθερα μέσω του αίματος σε ολόκληρο τον οργανισμό, γίνονται αντιληπτές μόνο από τα κύτταρα που φέρουν τους αντίστοιχους υποδοχείς και τα οποία, μέσω αυτών, αντιλαμβάνονται τη σημασία της εντολής που τους δίδεται.

Οταν ανοίγει η κλειδαριά...

Συχνά αναφέρεται ότι οι ορμόνες με τους υποδοχείς τους έχουν σχέση κλειδιού - κλειδαριάς. Πρόκειται για έναν χρήσιμο παραλληλισμό ο οποίος αν και περιγράφει επιτυχώς τη σχέση συμπληρωματικότητας της δομής των ορμονών με τους υποδοχείς τους, δεν αποδίδει πλήρως τη δυναμική που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Συχνά ή πρόσδεση μιας ορμόνης σε έναν υποδοχέα τον τροποποιεί προκειμένου αυτός να συνεχίσει τη μεταφορά της εντολής στα ενδότερα του κυττάρου, κάποιες φορές δε αυτά τα ενδότερα είναι το ίδιο το DNA στο οποίο ενεργοποιείται η έκφραση συγκεκριμένων γονιδίων. Οπως και να έχει πάντως, ένα είναι το σίγουρο: η πρόσδεση μιας ορμόνης στον αντίστοιχο υποδοχέα της πυροδοτεί μια σειρά μοριακών γεγονότων χάρη στα οποία επιτυγχάνεται η ομοιόσταση του οργανισμού.

Με τόσες ορμόνες που κυκλοφορούν στην αιματική κυκλοφορία ενός πολυκύτταρου οργανισμού όπως ο άνθρωπος, είναι προφανές ότι αυτές θα πρέπει να είναι ικανές να δράσουν σε πολύ μικρές ποσότητες. Ετσι, τα επίπεδα της οιστραδιόλης στο αίμα των γυναικών κυμαίνονται μεταξύ 10 και 900 pg/ml, της τεστοστερόνης στο αίμα των ανδρών μεταξύ 300 και 10.000 pg/ml και της θυροξίνης σε άνδρες και γυναίκες μεταξύ 8 και 27 pg/ml. Και η ιστορία μας δεν τελειώνει εδώ: μόνο ένα μικρό ποσοστό των ορμονών βρίσκεται στην ελεύθερη και άρα δραστική μορφή του, ενώ το υπόλοιπο είναι περισσότερο ή λιγότερο δεσμευμένο από πρωτεΐνες του ορού του αίματος. Ετσι, παραδείγματος χάριν, η ελεύθερη οιστραδιόλη κυμαίνεται σε επίπεδα της τάξεως του 0,1-9 pg/ml και αυτά τα επίπεδα είναι αρκετά για να είναι δραστική. (Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι τα επίπεδα των ορμονών ποικίλλουν με βάση την ηλικία, το φύλο, αλλά και την ώρα της ημέρας!)

Ο τρόπος με τον οποίο έχει εξελιχθεί το ενδοκρινικό σύστημα το έχει προικίσει με χαρακτηριστικές ενδογενείς ιδιότητες. Ετσι, όπως καλά γνωρίζουν οι ερευνητές ενδοκρινολόγοι, όχι μόνο δεν απαιτείται να έχουν πληρωθεί όλοι οι υποδοχείς με ορμονικά μόρια για να αρχίσει να εκτελείται η εντολή που δίδεται με την ορμόνη, αλλά συχνά το μέγιστο της βιολογικής ανταπόκρισης στην ορμόνη επιτυγχάνεται με χαμηλή σχετικά πληρότητα υποδοχέων. Αμεση συνέπεια της ιδιότητας αυτής είναι οι μικρές αυξομειώσεις των επιπέδων των ορμονών να έχουν μεγάλες επιπτώσεις σε επίπεδο οργανισμού.

Οι επιπτώσεις των αυξομειώσεων των ορμονών είναι δραματικότερες όταν συμβαίνουν κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη. Σε ένα κλασικό άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Endocrinology» το 1959, αμερικανοί ερευνητές κατέδειξαν ότι η έκθεση εμβρύων ινδικών χοιριδίων στην τεστοστερόνη είχε ως αποτέλεσμα την αναδιοργάνωση των αναπτυσσόμενων οργάνων και τη σχετική ανδροποίηση των θηλυκών.

Ορμόνες και ορμονικοί διαταράκτες

Παρά το γεγονός ότι οι ενδοκρινολόγοι προσέθεταν όλο και περισσότερες αποδείξεις για την επίδραση των ορμονών στα αναπτυσσόμενα έμβρυα, αντίστοιχες επιδράσεις προερχόμενες από επιδημιολογικές ή άλλες μελέτες δεν ήταν εύκολο να τεκμηριωθούν. Ετσι, οι τοξικολογικές μελέτες, είτε αυτές αφορούσαν παρενέργειες φαρμάκων είτε τη θέσπιση κατώτατων ορίων για την ασφάλεια κάποιων ουσιών, εξακολουθούσαν να γίνονται με βάση την υπόθεση ότι οι όποιες επιδράσεις θα είναι ευθέως ανάλογες με την ποσότητα της ουσίας που εισέρχεται στον οργανισμό.

Και όμως θα έπρεπε και οι τοξικολόγοι να είναι περισσότερο υποψιασμένοι! Ποιος δεν θυμάται τι έγινε με το DDT το οποίο χρησιμοποιήθηκε ευρέως στις δεκαετίες του '50 και του '60 ως εντομοκτόνο και του οποίου υπολείμματα δυστυχώς υπάρχουν ακόμη και ίσως φτάνουν σε μας μέσω του φαγητού μας. Η επίδραση του DDT άρχισε να γίνεται κατανοητή όταν οι ερευνητές παρατήρησαν την παρουσία πουλιών με δυσμορφίες. Πλήθος μελετών κατέδειξαν στη συνέχεια ότι τα πουλιά δεν ήταν τα μόνα θύματα των παρενεργειών του DDT. Οταν οι ερευνητές χορήγησαν μικροποσότητες DDT σε κυοφορούντα ποντίκια διαπίστωσαν ότι οι απόγονοί τους εμφάνιζαν επιθετική συμπεριφορά προς άτομα του ιδίου φύλου, καθώς επίσης και ότι τα αρσενικά ποντικάκια έφεραν μικρότερους όρχεις. Παρατηρήσεις όπως αυτές οδήγησαν στην άρση της χρήσης του DDT, αλλά δεν άλλαξαν και πολλά σε ό,τι αφορά τις τοξικολογικές μελέτες.

Πρέπει να ξαναγραφτούν τα βιβλία!

«Ο τρόπος με τον οποίο διενεργούμε σήμερα τα τεστ ασφάλειας συγκεκριμένων ουσιών που δρουν ως ορμονικοί διαταράκτες είναι απαρχαιωμένος, σαν να μην έχουμε διδαχθεί τίποτε από τις προόδους της ενδοκρινολογίας και της μοριακής και κυτταρικής βιολογίας των τελευταίων δεκαετιών» δήλωσε μιλώντας στο «ΒΗΜΑScience» η δρ Laura Vandenberg του Πανεπιστημίου Tufts στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ και προσέθεσε: «Ενα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή μας που περιγράφει τη συμπεριφορά μας είναι το εξής: φανταστείτε να χαλάσει το αυτοκίνητό σας, να το πάτε στο συνεργείο και ο μηχανικός να βγάλει τη μηχανή, να τη ζυγίσει και να σας πει ότι αφού το βάρος της είναι στα κανονικά επίπεδα το αυτοκίνητό σας είναι εντάξει! Αυτό γίνεται όταν μελετάται η επίδραση μιας ουσίας σε πειραματόζωα: μετά τη χορήγησή της σε αυξανόμενες δόσεις, τα ζώα θανατώνονται και τα όργανά τους ζυγίζονται! Κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα δεν μας δίνει καμία πληροφορία».

Τι θα έπρεπε λοιπόν να γνωρίζουν οι τοξικολόγοι; Την ύπαρξη ουσιών που ονομάζονται ορμονικοί διαταράκτες και οι οποίες ανταγωνίζονται τις ορμόνες μας για μια θέση στους υποδοχείς τους. Τέτοιες ουσίες βρίσκονται στο περιβάλλον μας και αν εκτεθεί κανείς σε αυτές σε κρίσιμα αναπτυξιακά στάδια όπως η εμβρυϊκή ή η νεογνική ζωή είναι δυνατόν οι επιδράσεις τους να είναι μόνιμες. Ακριβώς δε επειδή δρουν όπως οι ορμόνες δεν χρειάζεται να εκτεθεί κανείς σε αυτές σε μεγάλες ποσότητες για να υπάρξουν οι εν λόγω επιδράσεις.

Σύμφωνα με τη δρα Vandenberg, η οποία προσφάτως δημοσίευσε στην επιθεώρηση «Emdocrine reviews» ένα εκτενές άρθρο ανασκόπησης με όλα τα ευρήματα γύρω από τους ορμονικούς διαταράκτες, ήδη έχει αρχίσει να γίνεται συζήτηση σχετικά με τα κατώτατα όρια των ουσιών που δρουν ως ορμονικοί διαταράκτες καθώς τα ευρήματα είναι αδιάσειστα. Υπάρχει όμως ένας ακόμη σκόπελος που πρέπει να ξεπερασθεί: θα πρέπει να τεθούν άλλου είδους δοκιμασίες για τον καθορισμό τού τι είναι βλαβερό και τι όχι για τον άνθρωπο. Ειδικότερα, θα πρέπει να εξετάζεται η επίδραση μιας ουσίας σε ευαίσθητα αναπτυξιακά στάδια και αυτό θα πάρει δεκαετίες. Προς το παρόν λοιπόν όλα δείχνουν ότι θα πρέπει μόνοι μας να αποφεύγουμε... τις κακοτοπιές!

Ευρήματα που σοκάρουν

Παραθείο και διαβήτης

Η έκθεση των ανθρώπων σε οργανοφωσφορικές ενώσεις είναι καθολική. Οι ενώσεις αυτές, οι οποίες μεταξύ άλλων έχουν χρησιμοποιηθεί και ως εντομοκτόνα, βιομηχανικά λιπαντικά, ψυκτικά, ενώ μπορεί να υπάρχουν σε χρώματα και πλαστικά, θεωρούνται νευροτοξικές και όχι μόνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το παραθείο, η νευροτοξικότητα του οποίου είναι καλά τεκμηριωμένη: ποντικάκια τα οποία εκτίθενται νωρίς μετά τη γέννησή τους σε μικρές ποσότητες αυτού του εντομοκτόνου εμφανίζουν μόνιμες αλλαγές στη συμπεριφορά τους σε σχέση με τα μη εκτεθειμένα αδέλφια τους. Οι αλλαγές αυτές είναι φανερές τόσο στην εφηβεία όσο και κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής των πειραματοζώων.

Ωστόσο η νευροτοξικότητα φαίνεται πως δεν είναι η μόνη αρνητική επίδραση του παραθείου στον οργανισμό των θηλαστικών. Οπως κατέδειξε πλήθος διεξοδικών μελετών, η παρουσία οργανοφωσφορικών ενώσεων (πολλές από τις οποίες είναι ανθεκτικές στην αποικοδόμηση και παραμένουν στο περιβάλλον για δεκαετίες) «χτυπά» τον μεταβολισμό σε ένα καίριο σημείο. Χαρακτηριστική είναι η μελέτη αμερικανών ερευνητών του Πανεπιστημίου Duke από την οποία προέκυψε ότι η έκθεση νεογέννητων πειραματοζώων σε οργανοφωσφoρικές ενώσεις έχει συνέπειες και στον μεταβολισμό. Ειδικότερα, όπως περιγράφεται στο σχετικό άρθρο στην επιθεώρηση «Reproductive Toxicology», οι ερευνητές εξέθεσαν τα πειραματόζωα σε εξαιρετικά μικρές συγκεντρώσεις παραθείου και άλλων οργανοφωσφoρικών ενώσεων. Τόσο χαμηλές ώστε η πρόσληψή τους να είναι στα όρια του ανιχνεύσιμου. Διαπίστωσαν ότι σε αυτό το κρίσιμο αναπτυξιακό στάδιο η ελάχιστη έκθεση στις παραπάνω ενώσεις είχε μεγάλες επιπτώσεις στην ηπατική λειτουργία, η οποία επηρεαζόταν διά βίου. Αρχικά τα ζώα εμφάνιζαν ένα σύνολο μεταβολικών διαταραχών οι οποίες θύμιζαν προδιαβήτη. Οπως ήταν αναμενόμενο, όταν τα ζώα αυτά τέθηκαν σε δίαιτα η οποία περιελάμβανε πολλά λιπαρά, αύξησαν δραματικά το βάρος τους σε σχέση με εκείνα που δεν είχαν εκτεθεί στις οργανοφωσφορικές ενώσεις.

Παρατηρήσεις όπως οι παραπάνω προσθέτουν νέες ψηφίδες στο παζλ της επιδημίας παχυσαρκίας και διαβήτη η οποία μαστίζει τον πλανήτη. Οι ερευνητές, χωρίς να αμφισβητούν ότι ο τρόπος ζωής μας (έλλειψη άσκησης, κατανάλωση τροφών υψηλής περιοκτικότητας σε λιπαρά) συμβάλλει στην ανάπτυξη του διαβήτη, επισημαίνουν ότι η παχυσαρκία είναι πραγματικός παράγοντας κινδύνου για διαβήτη όταν ο λιπώδης ιστός μας περιέχει αυξημένες συγκεντρώσεις οργανοφωσφορικών ενώσεων.

Παρασιτοκτόνα και παχυσαρκία

Εναν ακόμη περιβαλλοντικό παράγοντα που πιθανότατα συμβάλλει στην αύξηση της παχυσαρκίας εντόπισαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ιρβάιν. Πρόκειται για την ουσία tributyltin (TBT), η οποία έχει παρασιτοκτόνο δράση, ενώ αξιοποιείται και ως συντηρητικό του ξύλου. Το ΤΒΤ ανταγωνίζεται δύο διαφορετικές ορμόνες για πρόσδεση στους αντίστοιχους υποδοχείς τους. Η ενεργοποίηση των εν λόγω υποδοχέων είναι απαραίτητη για την αύξηση του λιπώδους ιστού στα πειραματόζωα. Για τον λόγο αυτό, οι αμερικανοί επιστήμονες θέλησαν να διερευνήσουν αν αντίστοιχα φαινόμενα λαμβάνουν χώρα και σε ανθρώπους. Ετσι εξέθεσαν ανθρώπινα πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα σε ΤΒΤ και μελέτησαν την επίδρασή του. Διαπίστωσαν ότι ενεργοποιώντας τα κατάλληλα γονίδια το ΤΒΤ αύξανε την αδιπογένεση (τη δημιουργία νέων κυττάρων του λιπώδους ιστού), καθώς επίσης την περιεκτικότητα των κυττάρων αυτών σε λιπαρά οξέα.

Επιπροσθέτως, στα πειραματόζωα διαπιστώθηκε ότι η έκθεση στο ΤΒΤ αύξαινε την αδιπογένεση σε βάρος της οστεογένεσης, καθώς τα βλαστικά κύτταρα έτειναν να γίνονται κύτταρα του λιπώδους ιστού και όχι οστεοκύτταρα. Οπως επισημαίνουν οι ερευνητές στο σχετικό άρθρο τους στην επιθεώρηση «Plos One», «υπάρχει μεγάλη ανάγκη να κατανοήσουμε τα μοριακά γεγονότα που συμβάλλουν στην προδιάθεση για παχυσαρκία και ασθένειες που σχετίζονται με αυτήν... Το ΤΒΤ εμπλέκεται σε βασικά στάδια στην αδιπογένεση in vitro και in vivo. Προγενετική έκθεση σε TBT προδιαθέτει βλαστικά κύτταρα να γίνουν αδιποκύτταρα σε βάρος των οστεοβλαστών... Θα ήταν ενδιαφέρον να εξεταστεί περαιτέρω αν η έκθεση σε ΤΒΤ σε εμβρυϊκή ή νεογνική ηλικία συμβάλλει στην ανάπτυξη παχυσαρκίας στην ενήλικη ζωή».

Triclosan και θυρεοειδής

To Triclosan είναι μια χλωριούχος φαινολική ένωση με αντιβακτηριδιακή δράση και χρησιμοποιείται, μεταξύ άλλων, σε υγρά σαπούνια. Προκειμένου να διερευνήσουν την υπόθεση ότι το Triclosan μειώνει τα επίπεδα της θυροξίνης στο αίμα, αμερικανοί ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας χορήγησαν την ουσία σε εγκυμονούντα πειραματόζωα καθώς και στους νεογέννητους απογόνους τους. Οπως περιγράφεται σε σειρά άρθρων τους (τα οποία δημοσιεύθηκαν στις επιθεωρήσεις «Toxicology» και «Toxicological Sciences»), διαπίστωσαν ότι το Triclosan επιδρούσε στην ηπατική λειτουργία, όπου ενεργοποιούσε την παραγωγή συγκεκριμένων ενζύμων. Τα ένζυμα αυτά αποικοδομούσαν ταχύτατα τη θυροξίνη δημιουργώντας έλλειμμα στον οργανισμό, όπως ακριβώς έδειχναν και οι σχετικές μετρήσεις των επιπέδων της στο αίμα των πειραματοζώων.

Σημειώνεται ότι η έλλειψη θυρoξίνης αναστέλλει τη σωματική και την πνευματική ανάπτυξη των νεογνών.

Αντηλιακά και γονιμότητα

Ο αναπτυσσόμενος θηλυκός εγκέφαλος εξαρτάται από τα οιστρογόνα σε μικρή συγκέντρωση των οποίων είναι εκτεθειμένος. Το γεγονός αυτό τον καθιστά καλό στόχο για ουσίες που βρίσκονται στο περιβάλλον και οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν οιστρογονική δράση, να λειτουργούν δηλαδή σαν ανταγωνιστές των οιστρογόνων στην κατάληψη των θέσεων των υποδοχέων τους στον εγκέφαλο. Δύο φίλτρα, τα 4-MBC και 3-BC, τα οποία χρησιμοποιούνται στην παρασκευή αντηλιακών καθώς παρεμποδίζουν την απορρόφηση των ακτίνων UV, ελέγχθηκαν από αμερικανούς ερευνητές για την πιθανή οιστρογονική δράση τους. Κύριος λόγος να προβούν σε μια τέτοιου είδους μελέτη ήταν το γεγονός ότι το 4-MBC είχε ανιχνευθεί στο ανθρώπινο μητρικό γάλα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι τα νεογέννητα θα μπορούσαν να το προσλαμβάνουν, ενώ δεν αποκλείεται η πιθανότητα να είναι εκτεθειμένα σε αυτό και κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής.

Οι ερευνητές χορήγησαν τις δύο ουσίες σε πειραματόζωα προτού επιτρέψουν να αποκτήσουν απογόνους, κατά τη διάρκεια της κύησης και της γαλουχίας, καθώς επίσης και στα νεογνά τους, για διάφορες χρονικές περιόδους. Με τη βοήθεια βιντεοκάμερας, οι ερευνητές παρακολουθούσαν συνεχώς τη ζωή των πειραματοζώων και κατέγραφαν τη σεξουαλική συμπεριφορά των θηλυκών. Διαπίστωσαν ότι τα εκτεθειμένα σε 4-MBC πειραματόζωα απέρριπταν τα αρσενικά και δεν ήταν δεκτικά για συνεύρεση, χωρίς ωστόσο να επηρεάζεται ο έμμηνος κύκλος τους. Αντίθετα, τα εκτεθειμένα σε 3-BC πειραματόζωα εμφάνιζαν διαταραχές και στον έμμηνο κύκλο. Οι παραπάνω παρατηρήσεις ενισχύθηκαν από μοριακές μελέτες οι οποίες κατέδειξαν την ενεργοποίηση της έκφρασης συγκεκριμένων γονιδίων στις περιοχές του εγκεφάλου των πειραματοζώων που σχετίζονται με τη σεξουαλική συμπεριφορά.

Οιστρογόνα και προστάτης

Ισως το πλέον καλά τεκμηριωμένο παράδειγμα της επίδρασης των μικρών ορμονικών αλλαγών στην ανάπτυξη των εμβρύων να είναι οι πολύδυμες κυήσεις των τρωκτικών. Στην ατρακτοειδή μήτρα των τρωκτικών, τα έμβρυα έχουν αυστηρά καθορισμένες θέσεις, πράγμα που έχει επιτρέψει στους επιστήμονες να μελετήσουν τι συμβαίνει όταν έμβρυα του ενός φύλου βρίσκονται τοποθετημένα μεταξύ δύο εμβρύων του άλλου φύλου. Ετσι, διαπιστώθηκε ότι τα θηλυκά έμβρυα που ήταν τοποθετημένα μεταξύ δύο αρσενικών ήταν εκτεθειμένα σε μεγαλύτερα επίπεδα τεστοστερόνης, πράγμα που είχε επίδραση τόσο στην ανάπτυξη όσο και στη συμπεριφορά τους.

Αντίστοιχες παρατηρήσεις έχουν γίνει και σε δίδυμες κυήσεις ανθρώπων, όπου η παρουσία αρσενικού εμβρύου βρέθηκε να επιδρά στην αδελφή του αλλοιώνοντας μια σειρά χαρακτηριστικών, μεταξύ των οποίων ο όγκος του εγκεφάλου και της παρεγκεφαλίδας, η ανάπτυξη επιθετικής συμπεριφοράς, η αναπαραγωγική επιτυχία, η πιθανότητα εμφάνισης διατροφικών διαταραχών. Οι μελέτες που αφορούν την επίδραση του θηλυκού εμβρύου στο δίδυμό του είναι λιγότερες, φαίνεται όμως ότι υπάρχει και αφορά τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του προστάτη στους άνδρες και καρκίνου του μαστού στις γυναίκες.

Αυτό όμως που απασχολεί τους ερευνητές είναι αν ουσίες με οιστρογονική δράση οι οποίες αφθονούν στο περιβάλλον θα μπορούσαν να επιδράσουν στα αναπτυσσόμενα έμβρυα. Φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει: όπως κατέδειξαν αμερικανοί και ιταλοί ερευνητές, ποντικάκια που εξετέθησαν κατά την εμβρυϊκή ζωή σε αυξημένες ποσότητες οιστραδιόλης παρουσίασαν αύξηση του μεγέθους του προστάτη κατά 40%. Κατά την ενηλικίωσή τους, ο προστάτης τους παρέμενε κατά 30% μεγαλύτερος σε σχέση με τα κανονικά ποντικάκια, ενώ στα κύτταρά του οι υποδοχείς των ανδρογόνων ήταν διπλάσιοι του κανονικού. Οπως επισημαίνουν οι επιστήμονες στο άρθρο τους που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», η παρατηρούμενη αύξηση των προβλημάτων γονιμότητας των ανθρώπων θα μπορούσε εν μέρει να αποδοθεί στις μόνιμες επιδράσεις (όπως η αύξηση του μεγέθους του προστάτη και οι δομικές αλλαγές άλλων οργάνων που ανταποκρίνονται στις ορμόνες) που έχουν τα οιστρογόνα του περιβάλλοντος στα έμβρυα, δεδομένου ότι «συγκεντρώσεις περιβαλλοντικών οιστρογόνων οι οποίες έχουν βιολογικές δράσεις εντοπίζονται στο φαγητό, στο νερό και στον αέρα, και προέρχονται από παρασιτοκτόνα, συστατικά των πλαστικών, απορρυπαντικά και άλλα προϊόντα καθημερινής χρήσης».

Νικοτίνη και κρυψορχία

Μελέτη δανών και φινλανδών επιστημόνων συνέδεσε τη χρήση από τις υποψήφιες μητέρες επιθεμάτων νικοτίνης για την άρση του καπνίσματος κατά τη διάρκεια της κύησης με την εμφάνιση κρυψορχίας στα αγόρια. Οι ερευνητές μελέτησαν 2.469 αγόρια τα οποία γεννήθηκαν από ισάριθμες μητέρες την τετραετία 1997-2001. Το 29% των μητέρων ανέφερε ότι ήταν καπνίστριες, ωστόσο δεν υπήρξε σύνδεση του καπνίσματος με την κρυψορχία. Αντίθετα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος για κρυψορχία ήταν αυξημένος όταν οι μητέρες χρησιμοποιούσαν επιθέματα νικοτίνης στην προσπάθειά τους να σταματήσουν να καπνίζουν. Πιθανότατα οι μεγαλύτερες ποσότητες νικοτίνης στο κρίσιμο διάστημα της ανάπτυξης του γεννητικού συστήματος να εξηγεί τα ευρήματα των σκανδιναβών επιστημόνων. Η νικοτίνη είναι ένα φυσικό αλκαλοειδές του καπνού το οποίο προσδένεται σε υποδοχείς της ακετυλχολίνης, αλλά οι ερευνητές δεν γνωρίζουν τον μοριακό μηχανισμό που θα εξηγούσε το επιδημιολογικό εύρημά τους.

Φθόριο και οστική μάζα

Υπάρχουν ορισμένες χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ, στις οποίες το νερό φθοριώνεται ως προληπτικό μέτρο για την αντιμετώπιση της τερηδόνας. Ωστόσο, όταν οι επιστήμονες θέλησαν να διαπιστώσουν την ασφάλεια αυτής της πρακτικής, βρέθηκαν μπροστά σε εκπλήξεις: τα πειραματόζωα τα οποία ελάμβαναν μικρές δόσεις φθοριούχου νατρίου επί μακρόν (οι δόσεις ήταν αντίστοιχες με αυτές που λαμβάνουν οι άνθρωποι πίνοντας φθοριωμένο νερό διά βίου) έτειναν να έχουν μειωμένη οστική μάζα και κατ' επέκταση μειωμένη οστική ισχύ. Το φθοριούχο νάτριο βρέθηκε να αναστέλλει μια σειρά ορμονών και πιθανότατα η ορμονική διαταραχή είχε ως συνέπεια τη μειωμένη οστεογένεση.

Πηγή : http://www.tovima.gr/science/article/?aid=495073
 

Επιβοηθητικό το Facebook για τους εφήβους με μαθησιακές δυσκολίες............

Ευνοεί την κοινωνικότητα

 

Θεσσαλονίκη

Ευεργετική φαίνεται να είναι η χρήση του Facebook στα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες, καθώς ευνοεί την κοινωνική τους αλληλεπίδραση και τη δημιουργία ποιοτικών φιλικών σχέσεων, τομείς στους οποίους μπορεί να υστερούν σε πραγματικό χώρο και χρόνο.

Οι έφηβοι με μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζουν αρκετές φορές προβλήματα κοινωνικής αντίληψης και λεκτικής επικοινωνίας στις κατά πρόσωπο κοινωνικές τους επαφές, με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλότερη ποιότητα στις φιλικές τους σχέσεις συγκριτικά με τους εφήβους χωρίς μαθησιακές δυσκολίες.

Ωστόσο, όπως φαίνεται σε έρευνα που διεξήχθη για το ρόλο των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης στις φιλίες των εφήβων με μαθησιακές δυσκολίες, το εικονικό κοινωνικό περιβάλλον λειτουργεί ευεργετικά στην επικοινωνία τους με τους άλλους, καθώς απουσιάζουν όλα εκείνα τα μη λεκτικά στοιχεία, όπως η γλώσσα του σώματος, τα οποία συχνά δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν και έτσι τα άτομα αυτά απελευθερώνονται από τους περιορισμούς και αισθάνονται μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για να επικοινωνήσουν.

Ταυτόχρονα, έχουν περισσότερο χρόνο να ελέγξουν την γραπτή τους έκφραση και να καθορίσουν τι και πώς θέλουν να πουν κάτι.

Την έρευνα διενήργησαν η καθηγήτρια Σχολικής και Περιβαλλοντικής Ψυχολογίας του τμήματος Ψυχολογίας του ΑΠΘ Ευθυμία Συγκολλίτου και η υποψήφια διδάκτορας του τμήματος Παναγιώτα Δημόγιωργα, στο πλαίσιο του ερευνητικού χρηματοδοτούμενο από το ΕΣΠΑ έργου «Ηράκλειτος ΙΙ».

Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν μαθητές των τριών τάξεων γυμνασίων και λυκείων της Θεσσαλονίκης, οι μισοί από τους οποίους είχαν γνωμάτευση μαθησιακών δυσκολιών, προκειμένου τα αποτελέσματα να συγκριθούν με τους συμμαθητές τους που δεν είχαν μαθησιακές δυσκολίες.

Οι μαθητές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με την ένταση της χρήσης του Facebook, την αυτοαποκάλυψη στις σελίδες του και την ποιότητα της φιλίας που είχε δημιουργηθεί. Όπως προέκυψε από τα αποτελέσματα, η μεγάλη ένταση της χρήσης του Facebook από τους εφήβους με μαθησιακές δυσκολίες αυξάνει τα θετικά χαρακτηριστικά της φιλίας τους, ενώ μειώνει τα αρνητικά χαρακτηριστικά (σύγκρουση, κριτική, πίεση) μόνον όταν αποκαλύπτουν προσωπικά τους ζητήματα (συναισθήματα, σκέψεις, καταστάσεις).

«Για τα παιδιά χωρίς μαθησιακές δυσκολίες τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χρήση του Facebook από μόνη της δεν αρκεί για την ανάπτυξη θετικών χαρακτηριστικών της φιλίας και απαιτούνται αυτοαποκαλύψεις», εξηγεί η κ.Δημόγιωργα και διευκρινίζει ότι στις περιπτώσεις αυτές οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν συμπληρωματικά και ενισχύουν την ποιότητα στις κοινωνικές τους συναναστροφές, καθώς μέσα από αυτές λειτουργούν χωρίς δισταγμούς.

Από την έρευνα διαπιστώθηκε, εξάλλου, ότι οι έφηβοι με μαθησιακές δυσκολίες αυτοαποκαλύπτονται πιο εύκολα στο Facebook, μιλούν για τα προβλήματά τους, τα συναισθήματά τους και γενικότερα μοιράζονται σημαντικές πτυχές του εαυτού τους, επειδή οι δυσκολίες τους δεν είναι εμφανείς όπως στο φυσικό τους περιβάλλον, το σχολείο, όπου περιορίζονται και συνειδητοποιούν τη μειονεξία τους.

Πηγή : http://health.in.gr/kid/news/article/?aid=1231232106

Γιατί οι γυναίκες σκέφτονται με το στομάχι;

Μία δυσάρεστη σκέψη προκαλεί ναυτία. Ένας έντονος φόβος μπορεί να φέρει διάρροια. Είναι αδιαμφισβήτητο πλέον πως το γαστρεντερικό μας σύστημα «σωματοποιεί» τα συναισθήματα και τα εκφράζει με απότομες εναλλαγές στην κανονική του λειτουργία.

Η διαδικασία, όμως, λειτουργεί και αντίστροφα. Όταν το στομάχι είναι ανακατεμένο εξαιτίας μίας δύσπεπτης τροφής ή τα έντερα δεν καταφέρνουν να απελευθερωθούν, το κέφι μας χαλάει. Νοιώθουμε πονοκεφάλους, αδυναμία, κατάπτωση.

Και δεν είναι μόνον αυτό. Τις περισσότερες φορές τα προβλήματα του πεπτικού ανακουφίζονται με τη βοήθεια των ψυχοφαρμάκων. Τι ακριβώς συμβαίνει; «Το κεντρικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία με το γαστρεντερικό» εξηγεί η παθολόγος Εύη Κατσαρού.

«Το δαιδαλώδες πλέγμα των νευρώνων που περιβάλλει το στομάχι και το έντερο επηρεάζει όλες τις λειτουργίες του πεπτικού. Μέσα από αυτό δίαυλο μεταφέρονται τα μηνύματα από και προς τον εγκέφαλο. Το άγχος ή οι αρνητικές σκέψεις διαταράσσουν την ισορροπία της πέψης. Αντίθετα, όταν ρυθμίζει κανείς τη διάθεση, διορθώνονται και οι λειτουργίες του γαστρεντερικού. Με τον ίδιο τρόπο αποδεικνύεται και η σχέση εξάρτησης των πονοκεφάλων με τις στομαχικές διαταραχές».

Το φαινόμενο λειτουργεί (ευτυχώς) και αντίστροφα: θυμηθείτε τις καλοκαιρινές σας διακοπές. Νιώσατε ποτέ ενόχληση στο στομάχι ή στο έντερο (αν εξειρέσεις τις καταχρήσεις και τις επιπολαιότητες);

Όσο κι αν ακούγεται ανεξήγητο, είναι αληθινό: η κυριότερη αιτία διέγερσης των διαταραχών του γαστρεντερικού είναι το άγχος. Παρατηρείστε τη συμπεριφορά της κοιλιάς σε περιόδους άγχους και θα καταλάβετε ότι το στρες χειροτερεύει πολύ τα πράγματα.

Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι το παχύ έντερο ελέγχεται εν μέρει από το νευρικό σύστημα. Πρακτικά, λοιπόν, το μυαλό, οι θετικές ή οι αρνητικές σκέψεις, μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο λειτουργίας του γαστερντερικού. Οι οδηγίες του γιατρού πάντως μιλούν για την ανάγκη της χαλάρωσης, ακόμη και της ψυχοθεραπείας, όταν υποφέρουμε από ανεξέλεγκτο άγχος.

Πηγή: http://woman.in.gr/beauty/fitness/article/?aid=1231231914

Ομαδικός Νους: Η Δύναμη της Σύνθεσης ........

 

Όποιος έχει μιλήσει μπροστά σε μια ομάδα ανθρώπων, γνωρίζει πως υπάρχει μια ιδιαίτερη αίσθηση που συνδέεται με την εμπειρία. Σφίξιμο στο στομάχι και τον λάρυγγα είναι τα κοινότερα συμπτώματα της εμπειρίας. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της διαπροσωπικής επικοινωνίας, ο ομιλητής μπορεί να αισθανθεί την εστίαση των θεατών επάνω του ως πίεση, την ώρα της ομιλίας. Οι καλοί ομιλητές μπορούν να αντιστρέψουν αυτή την τάση χρησιμοποιώντας τη δύναμη της πειθούς ή τη δύναμη των συναισθημάτων τουςΜέσω της δύναμης του νου ή της συγκινησιακής τους κατάστασης μπορούν να εξαναγκάσουν το ακροατήριο να σκέφτεται και να αισθάνεται με τον ίδιο τρόπο που σκέπτονται και αισθάνονται οι ίδιοι, μεταφέροντας με επιτυχία το μήνυμά τους.

Σε αθλητικά γεγονότα ο θεατής αισθάνεται τη βιασύνη, τη συγκίνηση και μερικές φορές την απογοήτευση του πλήθους.
 

 

Σε μια θρησκευτική συγκέντρωση, πολλοί άνθρωποι προσευχόμενοι είναι γνωστό πως μπορούν να θεραπεύουν ασθενείς. Αρκετοί επίσης βιώνουν μια συλλογική, πνευματική έκσταση.

Οι ομάδες διαλογισμού χρησιμοποιούν πάντα το γεγονός ότιόταν διαλογίζονται πολλοί άνθρωποι μαζί, τα θετικά αποτελέσματα πολλαπλασιάζονται. Ο υπερβατικός διαλογισμός, για παράδειγμα, στατιστικά και επανειλημμένα έχει αποτέλεσμα όταν χρησιμοποιείται ομαδικά, ως μέσο κατευνασμού της έντασης και τους βίαιου εγκλήματος που τη συνοδεύει σε μια περιοχή.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει ως κοινός παράγων ένας φυσικός νόμος υπεύθυνος για τούτη την κοινή ψυχική εμπειρία μας. Αυτός ο νόμος είναι γνωστός ως αρχή του ομαδικού νου.

Συνοπτικά, η αρχή του ομαδικού νου έχει ως εξής: η νοητική δύναμη που προκύπτει από τον συνδυασμό ομαδικά εστιασμένων ατόμων, είναι γεωμετρικά μεγαλύτερη από το σύνολο των ατομικών νοητικών λειτουργιών.

Με άλλα λόγια, νόες που εστιάζονται από κοινού σε κάποιο θέμα, παράγουν μια αμοιβαία δύναμη που είναι όχι μόνον προσθετικά αυξημένη, αλλά πολύ ισχυρότερη από τη δύναμη οποιουδήποτε ατόμου ή άλλης ασυντόνιστης ομάδας ατόμων. Από τη φύση αντλούμε συγκεκριμένα παραδείγματα ομαδικού νου στα κοινωνικά έντομα, ιδιαίτερα στο μυρμήγκι, τον τερμίτη και τη μέλισσα. Το άτομο έντομο είναι αδύναμο από μόνο του, αλλά μια αποικία μυρμηγκιών μπορεί για παράδειγμα να χτίσει ζωντανές γέφυρες, να κυνηγήσει θηράματα 1000 φορές μεγαλύτερα από το μέγεθός της, και να σκάψει αχανή υπόγεια τούνελ ή μεγάλους γήλοφους. Το ίδιο ισχύει για τα σμήνη πτηνών και τις αγέλες σκύλων ή λύκων. Οι ομάδες πιθήκων με τη σειρά τους αντιμετωπίζουν πολύ καλύτερα ζητήματα επιβίωσης μέσω της ομαδικής τους αντίληψης, που υπερβαίνει την απλή ατομική αντίληψη.


Η πρακτική του "brainstorming" είναι αποτελεσματική όχι μόνο εξαιτίας των δυναμικοποιημένων ψυχολογικών διαδικασιών. Στο "brainstorming" η οποιαδήποτε διανοητική εστίαση σε μια κοινή ιδέα, δημιουργεί ένα εστιακό σημείο συγχώνευσης της συνείδησης των συμμετεχόντων, (σε διαφορετικούς βαθμούς). Αυτό το εστιακό σημείο-χωνευτήρι ενισχύει ή επεκτείνει το βαθμό συνειδητότητας του ατόμου και βελτιώνει το επίπεδο της νοημοσύνης του έτσι ώστε να είναι δυνατόν να ολοκληρωθούν μεγαλύτεροι και απαιτητικότεροι σχεδιασμοί. Τούτο το γεγονός έχει την ιδιαίτερη σημασία του και ο συνειδητός εσωτεριστής αντιμετωπίζει με μεγάλη σοβαρότητα την υπόθεση ομαδικός νους και βέβαια εκείνες τις όψεις του που συνήθως παραβλέπουν όσοι έχουν καθαρά ψυχολογικούς προσανατολισμούς.

Τα φαινόμενα του ομαδικού νου συμβαίνουν διαρκώς γύρω μας, αν και λίγοι άνθρωποι τα παρατηρούν σπανίως. Οι περισσότεροι από εμάς ασχολούμαστε με τις καθημερινές υποθέσεις μας με ένα τρόπο αιτιατής συνάφειας, δίχως να δίνουμε προσοχή στα εσωτερικά συναισθήματα και τη διαίσθησή μας. Δεν συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι όλες οι σκέψεις που περνούν από τον νου μας δικές μας, ούτε καν τα συναισθήματα ή οι προθέσεις.

Είναι γεγονός πως συμβαίνουν φαινόμενα ομαδικού νου οποτεδήποτε δύο ή περισσότερα άτομα εστιάζονται σε έναν κοινό στόχο, ή ακόμα και όταν έχουν παρόμοιες σκέψεις ακόμα και αν χωρίζονται από μεγάλες φυσικές αποστάσεις. Η συνείδηση που κατέχουμε είναι μια πολύ ρευστή και διαπερατή ουσία. Ρέει από άτομο σε άτομο με αυτοματικό τρόπο και ειδικά οι συνειδητοί χρήστες αυτής της ουσίας-άτομο μπορούν να την εξαναγκάσουν να στραφεί σε συγκεκριμένους στόχους και να παράγει συγκεκριμένα αποτελέσματα σύμφωνα με τη θέλησή τους.

 

Όλοι μπορούν και αισθάνονται την ενέργεια, τη συγκίνηση και την πρόθεση που προέρχεται από άλλους σε καθημερινή βάση. Ξέρουμε πότε παράγει κάποιος φιλική "δόνηση" ή αν διακατέχεται από εχθρική πρόθεση, ακόμη και αν απουσιάζουν οι φυσικές χειρονομίες ή οι λέξεις. Όλοι μας είμαστε ψυχικά ευαίσθητοι σε ένα ορισμένο βαθμό, και όταν εξευγενίζεται αυτή η ευαισθησία μέσω του διαλογισμού, γίνεται προφανές ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι πολύ συχνά φαινόμενα ομαδικού και όχι ατομικού νου. Παραδείγματα συντονισμένης σκέψης έχουμε όταν τελειώνουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι την πρόταση που ξεκινήσαμε ή αντίστροφα. Στη διάρκεια μιας συζήτησης, πολλοί άνθρωποι έχουν συγχρόνως την ίδια ιδέα, χωρίς καν να έχει τεθεί κάποιο κοινό θέμα.

Συνεπώς, είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι η οποιαδήποτε κίνησή μας μέσα στον κόσμο των ανθρώπων περιλαμβάνει μια βαθιά αμοιβαιότητα σε ό,τι αφορά στην πρόθεση, το συναίσθημα και τη σκέψη. Βιώνουμε τα συναισθήματα άλλων και υποθέτουμε συνήθως ότι εμείς τα δημιουργήσαμε, όταν στην πραγματικότητα παράγονται αμοιβαία ή είναι προϊόν ήδη διαμορφωμένων σκεπτομορφών.

Με τον διαλογισμό μαθαίνουμε ακριβώς πόσο βαθιά εισδύουν στην ύπαρξη μας οι ψυχικές διαθέσεις και οι σκέψεις άλλων, σε κάθε επίπεδο. Πρόκειται για έναν αντίκτυπο που γίνεται αισθητός ακόμη και στο σώμα. Στην πραγματικότητα, κάθε συναίσθημα που γεννιέται παράγει επιδράσεις αντήχησης σε ό,τι βρίσκεται στο περιβάλλον μας. Όταν αισθανόμαστε ευτυχείς ή θλιμμένοι, η εσωτερική μας κατάσταση ακτινοβολεί αυτόματα προς τα έξω, σαν τους κυματισμούς που παράγει μια πέτρα όταν τη ρίξουμε στα ήρεμα νερά μιας λίμνης.

Συνεπώς το σώμα και ο νους των ανθρώπων εκπέμπει πληροφορίες και ενέργεια, με τον ίδιο τρόπο που μεταδίδονται τα ραδιοκύματα. Προκειμένου να ζήσουμε καλά σε αυτή την ούτως ή άλλως περίπλοκη σύγχρονη εποχή, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε με σχετική ακρίβεια τα ψυχικά ρεύματα που εκπέμπουμε και λαμβάνουμε. Το ανθρώπινο σώμα, και στην πραγματικότητα όλες οι κυτταρικές δομές, λειτουργούν ως πομποδέκτες πληροφοριών προς και από το περιβάλλον. Επομένως το Διαδίκτυο δεν είναι ο μόνος "Παγκόσμιος Ιστός" με τον οποίο αλληλοσυνδέεται ο κόσμος μας. Περιβαλλόμαστε από έναν ηλεκτρομαγνητικό ωκεανό μέσα στον οποίο ο καθένας μας οφείλει να μάθει (ψυχικά), να κολυμπά, ή να πνιγεί στην οργισμένη θύελλα χαοτικών νοητικών καταστάσεων, αναμφίβολα παγκόσμιο σύμπτωμα της σύγχρονης εποχής.

 

Ψυχικές εκπομπές

 

Είναι κοινή γνώση το γεγονός ότι τα συναισθήματα ταξιδεύουν από άτομο σε άτομο, ακριβώς όπως είναι αυτονόητο ότι οι προθέσεις μας ασκούν άμεσες επιδράσεις σε εκείνους που βρίσκονται κοντά μας. Δεν έχει σημασία αν αναφερόμαστε ή όχι σε αυτά τα φαινόμενα ως "ψυχικά". Η σημαντική αλήθεια είναι ότι οι διαπροσωπικές επιρροές είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Η ψυχική ευαισθησία δεν είναι η ιδιότητα κάποιου εξαιρετικά προικισμένου ατόμου. Όλοι στην πραγματικότητα κατέχουν κάποιο βαθμό ψυχικής ευαισθησίας με την οποία γεννήθηκαν και την οποία δεν μπορούν να καταστείλουν αληθινά, ανεξάρτητα από τις δογματικές δομές που υιοθετούνται στην πορεία της ενηλικίωσης.

Ο βαθμός της ψυχικής ευαισθησίας και δύναμης ποικίλλει από άτομο σε άτομο –από ημέρα σε ημέρα στην πραγματικότητα- εξαιτίας αρκετών παραγόντων. Υλιστικές ή άλλες σχετικές δομές, ενεργούν περιοριστικά εμποδίζοντας τις ψυχικές δυνατότητές μας σε κάποιο μεταβλητό βαθμό. Αυτή η επίδραση μπορεί να αντισταθμιστεί μέσω μιας ειλικρινούς αξιολόγησης της καθημερινής μας εμπειρίας και του διαλογισμού. Η ψυχική δύναμη επηρεάζεται επίσης από συναισθηματικές καταστάσεις και τη διανοητική δύναμη της θέλησης. Όσο πιο έντονα αισθανόμαστε ή σκεφτόμαστε κάτι, τόσο ισχυρότερη γίνεται η «εκπομπή» του εσωτερικού μας περιεχομένου. Τούτος ο φυσικός νόμος μπορεί να συγκριθεί με έναν ραδιοπύργο που αυξάνει την ισχύ μετάδοσής του, χρησιμοποιώντας περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια και σταθερή συχνότητα εκπομπής. Στην περίπτωση του ανθρώπινου σώματος/νου, η ηλεκτρική ενέργεια είναι γνωστή ως "τσι", (αρχικά κινεζικός όρος, γνωστός επίσης ως "κι" στην Ιαπωνία, "πράνα" στην Ινδία και "οργόνη" στη Δύση) ή ζωική ενέργεια, η ένταση εκπομπής της οποίας αυξάνεται κατά τη διάρκεια περιόδων ισχυρής συγκίνησης και διανοητικής εστίασης.

Όταν μελετάμε τις παραδόσεις των γηγενών λαών του κόσμου ή την ανατολική φιλοσοφία, ερχόμαστε σε επαφή με τοεπαναλαμβανόμενο μοτίβο "όλοι είμαστε συνδεδεμένοι" ή με την έννοια "ιστός της ζωής".

Εκτός από το γεγονός ότι η ζωή στο σύνολό της παρουσιάζει μια ισχυρή χημική σχέση, σε ένα λεπτό, ψυχικό επίπεδο, όλοι βιώνουμε μια σταθερή διανοητική και ψυχική ένωση. Σε όλες τις στιγμές, στη δουλειά, το παιχνίδι, τη συζήτηση, τον έρωτα, τη διαφωνία, τη συμφωνία, τον ύπνο κ.ά. αυτή η σύνδεση παραμένει ανοικτή και στην πραγματικότητα δε διακόπτεται ποτέ. Αυτός ο νόμος της φυσικής, όπως συμβαίνει και με όλους τους άλλους, είναι σταθερός και αμετάβλητος. Όπως συμβαίνει με τη διάδοση ραδιοκυμάτων, η ανθρώπινη ψυχική αλληλεπίδραση λειτουργεί μέσω τέτοιων αρχών όπως είναι η δύναμη συχνότητας, αντήχησης, και ραδιοφωνικής μετάδοσης. Όταν διάφοροι πομποί μεταδίδουν ραδιοφωνικά ταυτόχρονα στην ίδια συχνότητα και θέση, η εμβέλειά τους επεκτείνεται γεωμετρικά. Η ίδια αρχή ισχύει για ομάδες ανθρώπων που στρέφονται διανοητικά στον ίδιο στόχο.

Ο εσωτεριστής παρατηρεί τα παραδείγματα αυτού του γεγονότος σε συγκεντρώσεις μεγάλου πλήθους ανθρώπων για διαφορετικούς σκοπούς. Οποιοσδήποτε έχει παρευρεθεί σε συναυλία μουσικής, σε κάποιο αθλητικό γεγονός ή πνευματική συγκέντρωση, γνωρίζει πως υπάρχουν ισχυρότερα συναισθήματα, που συνδέονται με τον αυξημένο αριθμό παρευρισκόμενων. Με άλλα λόγια, υπάρχει μια αυξημένη εκπεμπόμενη ψυχική δύναμη που συνδέεται με το φαινόμενο του ομαδικού νου. Αυτή η δύναμη προσλαμβάνεται εύκολα από το σώμα υπό τη μορφή κυμάτων και σωματιδίων τσι και τη βιώνουμε ως συγκίνηση, (ή ως λέξεις και εικόνες στο νου). Επιστημονικά μιλώντας, η συγκίνηση είναι απλά τσι που αντηχεί σε μια δεδομένη συχνότητα στο σώμα. Ο θυμός έχει μια συχνότητα, η ευτυχία κάποια άλλη, όπως επίσης η κατάθλιψη, ο φόβος, η αγάπη και όλα τα ενδιάμεσες πιθανές συναισθηματικές εκδηλώσεις.

Ψυχικός παράγοντας και κοινωνικές αλληλεπιδράσεις

Όταν λαμβάνουμε υπόψη στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις τον ψυχικό παράγοντα, προκύπτει μια σαφέστερη εικόνα του όρου ανθρώπινη μονάδα. Η δράση της κοινότητας και της ομάδας, των πολιτιστικών και ακόμη και των παγκόσμιων γεγονότων γίνονται πιο κατανοητή. Το ίδιο συμβαίνει και με τις λύσεις που απαιτούνται για τα προβλήματα που βιώνονται σε όλα τα επίπεδα της ζωής.

Η ψυχική αντήχηση, όπως επίσης και οι διασυνδέσεις του ομαδικού νου, παρέχουν χρήσιμες ερμηνείες για πολλές ανθρώπινες συμπεριφορές που δεν μπορούν ειδάλλως να ερμηνευθούν επαρκώς. Οι ψυχολογικές ή πολιτισμικές θεωρίες που σχεδιάστηκαν για την κατανόηση των παγκόσμιων γεγονότων, αποδείχθηκαν στις περισσότερες των περιπτώσεων ακατάλληλες, και απλά δεν μπορούν να δώσουν τις απαντήσεις που επιδιώκουμε, χωρίς την ύπαρξη μιας εξίσου περιεκτικής εσωτερικής ερμηνείας.

Κατά τη διάρκεια ταραχών, σε ένα λυντσάρισμα για παράδειγμα, τα άτομο ωθείται σε πράξεις που αργότερα δυσπιστεί ότι έπραξε. Τέτοια άτομα είναι θύματα των αρνητικών φαινομένων του ομαδικού νου.

Επίσης, κερδήθηκαν μάχες όχι από τους ανώτερους αριθμητικά στρατούς ή την τεχνολογία, αλλά από κάτι που ονομάζουμε καλύτερο "ηθικό", ή ομαδική αποφασιστικότητα.

Ορισμένες οργανώσεις επιβιώνουν συχνά παρά τις υπάρχουσες συντριπτικές αντιθέσεις, απλά επειδή ηαμοιβαία ενδυνάμωση που παρέχουν η μια στην άλλη, στηρίζουν την κοινή προσπάθεια.

Ο θυμός καθίσταται μεταδοτικός, μεταβιβαζόμενος από το ένα άτομο στο άλλο με ένα συνεχή βρόχο ανατροφοδότησης ή η αγάπη αυξάνεται και πλημμυρίζει τις τάξεις ενός ανυποψίαστου συνόλου των πολιτών.

Ο ψυχικός βρόχος της δύναμης του ομαδικού νου μέσω της ανατροφοδότησης ενισχύεται γεωμετρικά. Το ίδιο ισχύει φυσικά για οποιαδήποτε μορφή συγκίνησης ή πρόθεσης. Αρχικά καθιερώνεται η αμοιβαία αντήχηση του συναισθήματος και κατόπιν διαμορφώνεται ο ομαδικός νους, η του οποίου διάρκεια εξαρτάται από τη συναισθηματική ένταση, τη διανοητική εστίαση και τις κοινές πεποιθήσεις των ατόμων που συνθέτουν την ομάδα. Όταν τα άτομα εγκαταλείπουν τον ομαδικό νου και ακολουθούν χωριστούς δρόμους, ο ομαδικός νους χάνει βαθμιαία τη δύναμη του, σαν τη χιονοστιβάδα που χάνει την ορμή της, όταν διασπαστεί σε επιμέρους μικρότερα ρεύματα.

Σε οποιαδήποτε συζήτηση για τα φαινόμενα του ομαδικού νου, είναι αδύνατο να μην εισάγει κανείς το θέμα τηςψυχικής επίδρασης καθώς και τις αρχές των φυσικών νόμων, όπως η αντήχηση ή η δόνηση, (αίσθημα/συχνότητα) που την καθιστούν δυνατή. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν είναι δυνατό να γίνουν κατανοητά πλήρως τα ψυχικά αποτελέσματα, χωρίς μια ελάχιστη γνώση της ενέργειας ή τσι, στην οποία είναι βασισμένα.

Η αληθής απόκρυφη γνώση βασίζεται σε πολλά επιστημονικά περιεχόμενα που αναμειγνύονται περίπλοκα. Καθώς εξετάζουμε την έννοια, το πεδίο και τις επιπτώσεις των φαινομένων του ομαδικού νου, είναι αδύνατον να μην εντοπίσουμε την ανάγκη ελάχιστης γνώσης γύρω από βασικά εσωτερικά ζητήματα και νόμους. Είναι απαραίτητο για παράδειγμα να δοθεί ένας σαφής ορισμός για το είναι το "απόκρυφο" και να κατανοηθεί ως επιστήμη, ως εφηρμοσμένη επιστήμη της συνείδησης. Ορισμένοι μάλιστα προτιμούν τον όρο εφηρμοσμένη φυσική της συνείδησης, χωρίς να υπερβαίνουν το εννοιολογικό πλαίσιο του εσωτερισμού. Συνείδηση όλοι κατέχουμε. Όταν ενδιαφερόμαστε και μαθαίνουμε τους διαφορετικούς τρόπους λειτουργίας της (και πώς αυτοί οι τρόποι μπορούν να κυριαρχηθούν) όπως στην περίπτωση των ψυχικών αποτελεσμάτων και της αλληλεπίδρασης ατόμου και ομαδικού νου, τότε αναπόφευκτα γινόμαστε εσωτεριστές.


Οι ιδιότητες της μαζικής συνείδησης και της σχέσης τους με την πρόθεση

Ο ηλεκτρομαγνητικός ωκεανός της συνείδησης, των υποατομικών κυμάτων και τα σωματιδίων στα οποία ενοικούμε, είναι η ελλοχεύουσα πραγματικότητα πίσω από την καθημερινή μας εμπειρία. Για να χρησιμοποιήσουμε μια αναλογία, η συνείδηση μπορεί να περιγραφεί ως ηλεκτρικός φανός. Η συνείδηση αποτελείται από τρία στοιχεία: ενέργεια, συνειδητοποίηση και πρόθεση. Η συνειδητοποίηση μοιάζει με έναν φανό μέσα στη νύχτα. Όπου στρέφουμε την προσοχή μας ο τόπος, δηλαδή το νόημα, φωτίζεται και αποκαλύπτεται το περιεχόμενο. Η ενέργειά μας είναι το ίδιο το φως, και αυτό που στρέφει τον φανό είναι η πρόθεσή μας.

Ο ομαδικός νους είναι ανάλογος με τη συγκέντρωση κυττάρων που συνθέτουν το σώμα. Κάθε κύτταρο διαθέτει την ατομική του συνείδηση (πρόθεση, συνειδητοποίηση και ενέργεια), εξειδικευμένη ως προς τη λειτουργία της για τον οργανισμό στον οποίο συμμετέχει ως μέλος. Οι πολυκύτταροι οργανισμοί διαθέτουν περισσότερες ικανότητες και δυνατότητες από τους απλούς κυτταρικούς οργανισμούς, για τον απλό λόγο ότι διαθέτουν έμφυτες ικανότητες για συνεργασία και ειδίκευση. Μια ομάδα ατόμων δεν είναι ουσιαστικά διαφορετική, δεδομένου ότι κάθε πρόσωπο συμβάλλει στην ουσία της εστίασής της, (συνειδητοποίηση), (πρόθεση) και στη συλλογική προσπάθεια της ομάδας (ενέργεια). Για αυτόν τον λόγο οι συγκροτημένες ομάδες είναι πολύ ισχυρότερες ως προς τις δυνατότητές τους, από μια απλή συνάθροιση ατόμων. Ο ομαδικός νους της πρώτης είναι γεωμετρικά ισχυρότερος από έναν ισοδύναμο αριθμό ατόμων που δεν ευθυγραμμίζονται σε κάποιον κοινό σκοπό.

Τα πλεονεκτήματα της συνεργατικής δράσης έχουν να κάνουν με εκείνη την αρχή του φυσικού νόμου που είναι γνωστή ως ειδίκευση. Όταν τα μέλη μιας ομάδας ειδικεύονται ως προς τις λειτουργίες τους, η κατανομή του "έργου" στην ολοκλήρωση οποιουδήποτε στόχου γίνεται αποδοτικότερη. Ο λόγος είναι απλός. Όταν μια ομάδα αποτελείται από τα ειδικευμένα άτομα, όλα ελευθερώνονται για να εκτελέσουν τα εξειδικευμένα καθήκοντά τους, χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους από άλλες ανάγκες.

Μη συνεργαζόμενα άτομα που ενεργούν ατομικά, αναγκάζονται να τα κάνουν όλα στη ζωή τους, μην έχοντας τη δυνατότητα να εξειδικευτούν. Στρέφονται σε όλους τους στόχους της ζωής ταυτόχρονα κάθε ημέρα, γεγονός που τους καθιστά σχετικά ανεπαρκείς στις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής. Αντίθετα, σε ένα φυλετικό χωριό, για παράδειγμα, τα συγκεκριμένα καθήκοντα πραγματοποιούνται από ορισμένα μέλη για το κοινό καλό του συνόλου. Ορισμένοι ασχολούνται με την τροφοσυλλογή ή την καλλιέργεια, άλλοι με την προετοιμασία της φυλής, με την ένδυση, την οικοδόμηση, την οργάνωση και διεξαγωγή πνευματικών γεγονότων. Το άτομο οφείλει να κάνει όλα αυτά τα πράγματα για να μείνει υγιές, γεγονός που του προσδίδει συγκριτικά τεράστιο φορτίο μόχθου.


Η μοναχικότητα είναι σπατάλη ενέργειας και αποσπά την προσοχή της συνείδησης σε πολλές διαφορετικές κατηγορίες καθημερινών στόχων. Τα συνεργαζόμενα άτομα γίνονται τα όργανα ενός μεγαλύτερου σώματος. Η συνεργασία παρέχει περισσότερα πλεονεκτήματα από την μεμονωμένη προσπάθεια για αυτόν τον λόγο, επειδή το φορτίο των ουσιαστικών στόχων διαιρείται, με το καλό του συνόλου να είναι η πρώτη προτεραιότητα.

Με μια τέτοια ρύθμιση κάθε άτομο ωφελείται ιδιαίτερα και ενισχύεται από την ομάδα. Τελικά, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την ίδια τη φύση, αυτή είναι η πρόθεση και η μέθοδος που οφείλουμε να υιοθετήσουμε σε κοινωνική, πλανητική βάση.

Ουσιαστικά μοιάζουμε με κύτταρα στο σώμα του παγκόσμιου νου. Όταν ενωνόμαστε ως ομάδες με συγκεκριμένη πρόθεση, διαμορφώνουμε αυτό που αναλογεί στους ιστούς, τους μυς και τα όργανα του πλανητικού σώματος. Αυτή τη στιγμή, καταγράφοντας τα παγκόσμια γεγονότα, φαίνεται πως υπάρχει μια ιδιαίτερη ανάγκη για ομάδες, (όργανα) ατόμων που ειδικεύονται σε εκείνη την πτυχή της συνείδησης που είναι γνωστή ως διαύγεια. Με άλλα λόγια, υπάρχει μεγάλη ανάγκη στον κόσμο κάποια από τα μέλη του, να αναλάβουν τούτη τη λειτουργία των "ανώτερων εγκεφαλικών κέντρων" του παγκόσμιου νου στο οποίο ανήκουμε.
Το είδος μας χρειάζεται ένα εξειδικευμένο όργανο ή έναν "εγκέφαλο", που θα είναι σε θέση να καθοδηγήσει ψυχικά το υπόλοιπο του σώματος της ανθρωπότητας προς το μέλλον, σε μια διαρκή, αληθινή πνευματική προόδου και εξέλιξη.

Βέβαια, η πνευματική μας πρόοδος εξαρτάται επίσης από μια πλανητική "καρδιά", που διαμορφώνεται από εκείνα τα άτομα ή τις ομάδες που ακτινοβολούν την αγάπη. Η αμοιβαία αγάπη μας μπορεί να είναι τόσο ισχυρή που τα παραγόμενα αποτελέσματά της να υπερβαίνουν και την ισχυρότερη φαντασία.

Και οι δύο τύποι ψυχικής ειδίκευσης μέσω της καρδιάς και μέσω του εγκεφάλου είναι δυνατόν να μεταλλάξουν τα νοητικά πεδία και την πρόθεση του υπολοίπου της ανθρωπότητας. Τότε το σώμα –δηλαδή το είδος μας θα κινηθεί εναρμονισμένα σε έναν ψυχικό επίπεδο.

Η πρόθεση της παγκόσμιας συνεργασίας μέσω της πνευματικής πρόθεσης, θα είναι προφανής σε όλο και υψηλότερα επίπεδα, ως διαρκής πραγματικότητα.


Η αρχή του φυσικού νόμου του ομαδικού νου έχει ως εξής: "η προκύπτουσα δύναμη από το συνδυασμό ατομικών διανοιών είναι γεωμετρικά ισχυρότερη από το άθροισμα των μερών της". Με άλλα λόγια, διάνοιες που στρέφονται προς ένα κοινό θέμα, δημιουργούν μια αμοιβαία δύναμη που είναι όχι μόνο αθροιστική, αλλά πολύ ισχυρότερη από οποιαδήποτε άτομο ή ομάδα ατόμων.

Η ανάγκη μας, ως είδος και ως άτομα, είναι να αναγνωρίσουμε ότι οι λειτουργίες της κοινωνίας μας έχουν την ομάδα ως αρχή. Κάθε ζευγάρι οικογένεια, γειτονιά, κοινότητα, περιοχή, πόλη, επιχείρηση, αθλητικό γεγονός, έθνος, μουσικό σχήμα, ομάδα διαλογισμού και η συνεύρεση δύο ή περισσότερων ατόμων που στοχεύουν στο ίδιο πράγμα, παράγει φαινόμενα ομαδικού νου σε σημαντικό βαθμό.

Δεδομένης της υπερίσχυσης και της επιρροής του ομαδικού νου, οφείλουμε να κάνουμε την καλύτερη δυνατή χρήση της αγάπης και της απαιτούμενης διαύγειας, πολλαπλασιάζοντας τα αποτελέσματά της, εάν θέλουμε ρεαλιστικά να επιβιώσουμε τη νέα χιλιετία. Οφείλουμε να ενωθούμε ως ομάδες πνευματικών ανθρώπων, που υιοθετούν την πρόθεση του αμοιβαίου καλού, τη συνειδητοποίηση της παγκόσμιας κοινότητάς μας, και την κατεύθυνση της εσωτερικής ενέργειας χάριν της οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου.

Ομάδες διαλογισμού μπορούν να ειδικευτούν στοχεύοντας στο καλό και τη βελτίωση του τοπικού ομαδικού νου, (τον οποίο βέβαια διαμορφώνουν στη διάρκεια του διαλογισμού). Δύο ή περισσότερα άτομα πνευματικά προσανατολισμένα μπορούν να συναντώνται και να διαλογίζονται πρώτα.

Το ρεύμα που δημιουργούν είναι δυνατόν να ωθήσει και τους άλλους συμμετέχοντες, που θα στείλουν στη συνέχεια την αγάπη και τη διαύγειά τους σε κάθε άτομο. Τότε παράγεται ένα ψυχικό "πεδίο", που περιβάλλει την ομάδα ως συλλογική αύρα. Αυτή η αύρα συνίσταται κυρίως από αγάπη και διαύγεια, ως αποτέλεσμα της προβαλλόμενης πρόθεσης κάθε διαλογιζόμενου. Σε μια κρίσιμη στιγμή η ομάδα θα διαμορφωθεί ως μια μοναδική, συνειδητή οντότητα, η όποια είναι σε θέση να εστιάζει την ταυτόχρονη δράση αρκετών διαλογιζόμενων διανοιών. Τούτη η στιγμή που ξεπερνιέται η κρίσιμη μάζα, είναι γνωστή ως "εκδήλωση ομάδας".

Οι ομάδες οφείλουν να χρησιμοποιήσουν την πρόθεση "της εξέλιξης του κόσμου" μέσω της αγάπης, των ανώτερων συναισθημάτων και της διαύγειας. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να αυξηθεί η συλλογική πρόθεση του Παγκόσμιου Νου μέσω των προθέσεων των επιμέρους ομάδων σε όλον τον κόσμο. Πρέπει να στοχεύουμε προς έναν τύπο κρίσιμης μάζας μετασχηματισμού, με τον οποίο μπορούμε να μετατοπίσουμε σε υψηλότερα επίπεδα τις διάνοιες, τα συναισθήματα και τις προθέσεις της ανθρωπότητας.

Το σώμα της ανθρωπότητας θα συντονιστεί και θα μετασχηματιστεί από εκείνους που είναι πρόθυμοι να ειδικευτούν μέσα σε αυτό το σώμα, "για να εκτελούν τέτοιες λειτουργίες" όπως η παραγωγή της αγάπης και της διαύγειας ή καθαρότητας για όλη την ανθρωπότητα. Όποτε περνά από το νου μας, μπορούμε να στέλνουμε την αγάπη και τη διαύγεια στον κόσμο. Στην πραγματικότητα σε αυτή τη δεδομένη στιγμή που διαβάζετε το άρθρο, μέσα στο νου σας στέλνετε αγάπη και καθαρότητα στον κόσμο. Μην προσπαθήσετε να υπεραναλύσετε το πώς και το γιατί. Οι μηχανισμοί λειτουργούν πάντα, ακόμα και ανεξάρτητα από τη δική μας κατανόηση. Εφόσον πιστεύετε στη μεταβίβαση της σκέψης, μπορείτε απλά να έχετε εμπιστοσύνη ότι η σκέψη σας θα σταλεί, και στη συνέχεια θα τη λάβετε από άλλους, όσους τουλάχιστον ενεργοποιούνται συνειδητά στον Παγκόσμιο Νου.

 

Η πρόθεση που κατέχουμε σε ένα προσωπικό επίπεδο, είναι η δημιουργική πηγή από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε οτιδήποτε συγκεκριμένο. Μπορούμε κυριολεκτικά να στοχεύσουμε προς οποιαδήποτε επιθυμητή εσωτερική ποιότητα στη ζωή μας σύμφωνα με αυτή την αρχή. Με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να στοχεύσουμε σε οποιαδήποτε εξωτερική αλλαγή, σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή. Ως αποτέλεσμα της μετατόπισης στην προσωπική πρόθεση, υφίσταται και μια αντίστοιχη μετατόπιση γίνεται στους τομείς που μας περιβάλλουν και διαπερνούν. Ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη πρόθεση που υιοθετείται, η αρχή παραμένει ουσιαστικά η ίδια.

Υπάρχει εντούτοις ένας σημαντικός όρος σε αυτό το γεγονός. Το σύμπαν γενικά, ήδη έχει καθιερώσει τις προθέσεις, τον συνολικό τόνο μέσα στον οποίο λειτουργεί κάθε μεμονωμένη πρόθεση. Αυτές οι Συμπαντικές προθέσεις ονομάζονται επίσης στα διάφορα θρησκευτικά δόγματα ως, "Θέληση του Θεού". Η επιστήμη προσπαθεί να περιγράφει αυτές τις "Συμπαντικές Προθέσεις" από την άποψη των "φυσικών νόμων", γιατί πραγματικά πρόκειται για μια προσέγγιση ανάλυσης των λεπτομερειών της Συμπαντικής Πρόθεσης.

Η συνείδηση που κατέχουμε κυβερνάται από φυσικούς νόμους, όμοιους με αυτούς που περιγράφονται από τη φυσική των ενοποιημένων πεδίων. Επομένως οφείλουμε να παρατηρούμε συνειδητά αυτούς τους νόμους, ώστε να ενεργούμε με μέγιστη αποτελεσματικότητα. Η πρόθεση που ωφελεί τον πλανήτη μας συνολικά, είναι επομένως το σοφότερο σχέδιο δράσης που μπορούμε να αναλάβουμε ως ανθρωπότητα.

Από αυτή την άποψη, λοιπόν, η συνειδητοποίηση της λειτουργίας του ομαδικού νου –όπως και η συνειδητοποίηση της λειτουργίας της ομαδικής καρδιάς- είναι το κλειδί για μια συνειδητή συνεργασία των ανθρώπων πάνω στο πρόσωπο της γης. Ο βαθμός της συνεργασίας που μπορεί να επιτύχει η ανθρωπότητα με τον εαυτό της καταρχήν και τα άλλα βασίλεια είναι η ένδειξη για το τι δρόμο θα ακολουθήσει στην εξελικτική της πορεία. Η τελική σύνθεση σε ένα βαθμό είναι αναπόφευκτη, γιατί αυτός είναι ο στόχος της εξέλιξης. Το ζήτημα είναι πόσο αρμονικά μπορεί να συνεργαστεί η ανθρωπότητα προς μια τέτοια κατεύθυνση.




Κ.Π.

Πηγή :  http://alttherapy.blogspot.com/2013/01/blog-post_20.html#ixzz2IVbCmig0

Η ιστορία του σταυρού.................

γράφει η Έλσα Παπαγιαννοπούλου

Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την ιστορία του σταυρού. Όχι δεν εννοώ τον Τίμιο Σταυρό πάνω στον οποίο σταυρώθηκε ο Ιησούς. Εννοώ το σύμβολο από την εμφάνισή του, χιλιάδες χρόνια πριν, μέχρι σήμερα.

 Ένα τηλέφωνο στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης για να δηλώσω συμμετοχή στις δωρεάν ξεναγήσεις που γίνονται και μου λύθηκαν οι απορίες.

Η ξενάγηση γίνεται στα πλαίσια της δράσης των 5 Μουσείων με έργα του Λούβρου. Στο Βυζαντινό φιλοξενείται η «Λειψανοθήκη του Αληθούς Σταυρού». Είναι το μόνο έργο από το Λούβρο, μία βυζαντινή κομψή θήκη επίχρυση με συρταρωτό καπάκι, μέσα στην οποία λέγεται ότι υπήρχε κομμάτι από τον πραγματικό Τίμιο Σταυρό. Η θήκη στηρίζεται σε μία επίχρυση βάση με δύο αγγέλους του 18ου αιώνα. Η λειψανοθήκη συνοδεύεται από εκθέματα με θέμα τον σταυρό, αιγυπτιακά, αρχαία ελληνικά, ασσυριακά, πρωτοχριστιανικά, βυζαντινά και σύγχρονα. Επίσης 3 υπέροχες βυζαντινές εικόνες και φωτογραφίες από δύο πολύ σημαντικούς ναούς αφιερωμένους στον Τίμιο Σταυρό. Ο ένας ναός είναι καθολικός από το Arezzo της Τοσκάνης, με τοιχογραφίες από το Πιέρο Ντε λα Φραντζέσκα και ο άλλος ορθόδοξος, από την Μόρφου στην Κύπρο. Τέλος μερικές λειψανοθήκες φορητές και εγκόλπιες ολοκληρώνουν την έκθεση.
Αυτό που αξίζει πραγματικά να ακούσετε είναι η εξαιρετική ξενάγηση του αρχαιολόγου που ανήκει στην ομάδα δημιουργίας της έκθεσης.
Με άρτιο λόγο, κατατοπιστικός, μιλούσε περίπου για 45 λεπτά, μαθαίνοντάς μας με αρκετές και ουσιαστικές αναφορές την ιστορία του σταυρού. Αρχικά ως σύμβολο, μετά ως πρακτικό σχήμα για τις εκτελέσεις, και τέλος, μετά την Σταύρωση του Κυρίου, ως θεμέλιο σύμβολο του Χριστιανισμού. Στην συνέχεια με την βοήθεια των εικόνων και των τοιχογραφιών μας έμαθε την ιστορία, τις εικασίες, τον μύθο και τα πρόσωπα που συνδέονται πλέον άρρηκτα με τον Τίμιο Σταυρό, τον Αληθή Σταυρό.
Δυστυχώς η έκθεση τελειώνει και δεν ξέρω αν προλαβαίνετε να την δείτε. Αν όμως σας βγάλει ο δρόμος σας προς το μουσείο μπείτε μέσα, τα εκθέματα και οι πληροφορίες είναι τόσο κατατοπιστικά που θα σας δώσουν μία καλή εικόνα.
Ξεναγήσεις γίνονται και για τις μόνιμες εκθέσεις και σχεδόν για όλες τις περιοδικές. Από εδώ και πέρα θα προσπαθώ να παρακολουθώ όσες μπορώ. Γιατί πραγματικά αξίζει να ακούς ανθρώπους με μεράκι, να προσπαθούν με παιδιάστικο ενθουσιασμό να σου μεταδώσουν όσες περισσότερες γνώσεις μπορούν.

Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης : http://www.mbp.gr/html/gr/mouseio.htm

Πηγή : http://cityportal.gr/articles_det1.asp?subcat_id=33&article_id=44793

Η κρίση και η κακή διάθεση θέλουν... ΣΟΚΟΛΑΤΑ

των Αλέξανδρου Γιατζίδη, Μ.D, Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, μορ. Βιολόγος, medlabnews.gr

 

 

 

 

Η σοκολάτα θεωρείται ένα από τα πιο θρεπτικά φυσικά προϊόντα. Δίνει ενέργεια, είναι τονωτική και αποτελεί πλούσια πηγή ζωτικότητας για τον ανθρώπινο οργανισμό. Περιέχει όλα τα μακροθρεπτικά συστατικά, δηλαδή υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λίπη, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, σίδηρο αλλά και ένα πλήθος από βιταμίνες όλων των κατηγοριών. 

Νιώθεις κατάθλιψη φάε μια σοκολάτα

Πολλοί θεωρούν ότι η σοκολάτα βελτιώνει τη διάθεση, αλλά λίγες μελέτες έχουν ουσιαστικά επιβεβαιώσει τη σχέση ανάμεσα στο γλύκισμα και τη διάθεση.

Μπορεί όσοι νιώθουν άσχημα, απλώς να θέλουν τη σοκολάτα για να "γλυκαθούν" και να νιώσουν καλύτερα ή μπορεί η κατάθλιψη που αισθάνονται, να τους οδηγεί να φάνε σοκολάτα και αυτή να μην έχει καμία ευεργετική επίδραση πάνω τους. Μπορεί όπως και με το αλκοόλ, η σοκολάτα να έχει πρόσκαιρα βραχυπρόθεσμα οφέλη, αλλά μακροπρόθεσμα να μην ωφελεί στον ψυχισμό.
Δεν αποκλείεται, τέλος, η ίδια η σοκολάτα να αποτελεί άμεση αιτία για την αύξηση της κατάθλιψης, σύμφωνα με τους ερευνητές. Για να ξεκαθαριστεί τι από όλα αυτά συμβαίνει, θα χρειαστούν και άλλες έρευνες, κυρίως για να διευκρινιστεί αν η σοκολάτα αποτελεί αιτία κατάθλιψης ή προσωρινή "θεραπεία".

Όμως έχει διαπιστωθεί ότι οι πάσχοντες από κατάθλιψη καταναλώνουν περισσότερη σοκολάτα. Για την ακρίβεια, τα καταθλιπτικά άτομα κατανάλωναν κατά μέσο όρο 8,4 μερίδες σοκολάτας το μήνα, τα άτομα με βαριάς μορφής κατάθλιψη 11,8 μερίδες τον μήνα, ενώ τα άτομα χωρίς συμπτώματα κατάθλιψης μόλις 5,4 μερίδες. Μερίδα σοκολάτας θεωρείται μια μικρή μπάρα ή 28 γραμμάρια.

Η κακή διάθεση σχετιζόταν σημαντικά με τη μεγαλύτερη κατανάλωση σοκολάτας.

Θα μπορούσε να είναι επειδή η κατάθλιψη προκαλεί μεγάλη επιθυμία για σοκολάτα, κάτι που θα επιβεβαίωνε άλλες μελέτες σε ποντίκια που έχουν αποδείξει ότι η σοκολάτα μπορεί να βελτιώσει τη διάθεση, ανέφεραν οι συντάκτες της μελέτης ή θα μπορούσε να είναι ότι η κατάθλιψη προκαλεί μεγάλη επιθυμία για σοκολάτα για κάποιον άλλο λόγο χωρίς δηλαδή να έχει κάποια ευεργετική επίδραση στη διάθεση.

Πάντως η σοκολάτα περιέχει συστατικά που έχουν να κάνουν με την διάθεση και προκαλούν αίσθημα ευεξίας. Συγκεκριμένα περιέχει ουσίες με ψυχοδιεγερτικές ικανότητες (φαινυλαιθυλαμίνη), ενώ κατά την κατανάλωσή της εκκρίνονται στον εγκέφαλο ενδορφίνες, ουσίες με αναλγητικές ιδιότητες, που βελτιώνουν τη διάθεση και την ψυχολογία. Επί πλέον, εκκρίνεται σερετονίνη, ουσία με αντικαταθλιπτική δράση!

 

Συστατικά της σοκολάτας

Η σοκολάτα περιέχει περισσότερες από 300 χημικές ουσίες

* Cacao, η πηγή της σοκολάτας, περιέχει αντιμικροβιακούς παράγοντες που καταπολεμούν τη φθορά των δοντιών. Φυσικά, αυτό αντισταθμίζεται από την υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη σοκολάτα γάλακτος. 

* Η μυρωδιά της σοκολάτας μπορεί να αυξήσει τα κύματα θήτα του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα την χαλάρωση. 

* Η σοκολάτα περιέχει φαινυλαιθυλαμίνη, που έχει ρόλο στην διάθεση

* Το βούτυρο κακάο στη σοκολάτα περιέχει ελαϊκό οξύ, ένα μονο-ακόρεστο λίπος που μπορεί να αυξήσει την καλή χοληστερόλη. 

* Πίνοντας ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα πριν από τα γεύματα μπορεί να μειώσει πραγματικά την όρεξη.

* Οι άνδρες που τρώνε σοκολάτα ζουν ένα χρόνο περισσότερο από εκείνους που δεν το κάνουν. 

* Τα φλαβονοειδή στη σοκολάτα μπορεί να βοηθήσει να κρατήσει τα αιμοφόρα αγγεία ελαστικά. 

* Η Σοκολάτα αυξάνει τα επίπεδα αντιοξειδωτικών στο αίμα. 

* Στο Μεξικό θεραπευτές χρησιμοποιούν τη σοκολάτα για τη θεραπεία της βρογχίτιδας και τσιμπήματα εντόμων. 

* Οι υδατάνθρακες στη σοκολάτα αυξάνουν τα επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα το αίσθημα ευεξίας.

Η σεροτονίνη είναι μια ορμόνη-νευροδιαβιβαστής. Όταν υπάρχει αναφορά στην σεροτονίνη υπάρχει μια κοινή αίσθηση όλων ότι μιλάμε για την «ορμόνη της ευτυχίας». Βοηθάει στην ρύθμιση της διάθεσης, την άμβλυνση του άγχους και την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Βοηθά επίσης τον ύπνο, την σεξουαλική διάθεση, την επιθετικότητα και την όρεξη. Στην πραγματικότητα πολλά αντικαταθλιπτικά φάρμακα στοχεύουν στο να αυξήσουν τα επίπεδα της σεροτονίνης. Η μαύρη σοκολάτα είναι από τα λίγα τρόφιμα με πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτονίνη. Άλλο τρόφιμο με υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτονίνη είναι η μπανάνα.
Περιέχει σε αφθονία το απαραίτητο αμινοξύ τρυπτοφάνη (περιεκτικότητα 300mgr σε 100γρ κακάο), η οποία μεταβολίζεται στη βιταμίνη Β3 (νιασίνη) και στην σεροτονίνη. Οταν τρώμε σοκολάτα επηρεάζεται το δίκτυο των νευροδιαβιβαστών, δηλαδή των χημικών αγγελιοδόρων του εγκεφάλου, που λειτουργούν μεταφέροντας ηλεκτρικά μηνύματα ανάμεσα στους νευρώνες του. Αυτά τα μηνύματα προκαλούν τις αλλαγές στις αισθήσεις και στα αισθήματα που νιώθουμε.

Η σοκολάτα, εξαιτίας όλων των θρεπτικών συστατικών που περιέχει, ασκεί προληπτική δράση ενάντια στον καρκίνο, στα καρδιαγγειακά νοσήματα και σε εκφυλιστικές παθήσεις. Τα κυριότερα λιπαρά οξέα της σοκολάτας είναι το ελαϊκό οξύ (35%- μονοακόρεστο), το λινελαϊκό (5%- πολυακόρεστο), το στεατικό (35%- κορεσμένο) και το παλμιτικό (25%- κορεσμένο). Η αναλογία αυτή των λιπαρών οξέων της σοκολάτας δεν επηρεάζει αρνητικά τα λιπίδια του αίματος, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι η σοκολάτα υγείας δεν περιέχει χοληστερόλη. Το ασβέστιο, ο φώσφορος και το μαγνήσιο που περιέχονται στη σοκολάτα έχουν βρεθεί ότι προλαμβάνουν την υπέρταση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ενώ συμμετέχουν στον μεταβολισμό των οστών και δοντιών (πρόληψη οστεοπόρωσης).

Ακόμα ο χαλκός και ο σίδηρος αποτελούν δύο πολύ σημαντικά συστατικά στη σύνθεση της σοκολάτας προσφέροντας τις ευεργετικές τους ιδιότητες στον οργανισμό μας. Συγκεκριμένα ο χαλκός βοηθά στη σύνθεση μελανίνης στο δέρμα και τα μαλλιά και διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα, ενώ ο σίδηρος είναι απαραίτητος για τη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης, η οποία μεταφέρει το οξυγόνο στα ερυθρά κύτταρα του αίματος. Η σοκολάτα περιέχει, επίσης, και αντιοξειδωτικές ουσίες, οι κυριότερες των οποίων είναι οι πολυφαινόλες, τις οποίες ο Αμερικάνικος Σύλλογος Διαιτολόγων τις ονομάζει θρεπτοφαρμακευτικές λόγω της συμβολής τους στη διατήρηση της καλής υγείας.
Οι πολυφαινόλες, στις οποίες ανήκουν τα φλαβονοειδή, εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες του οξυγόνου που δημιουργούνται από τον φυσιολογικό μεταβολισμό και δημιουργούν βλάβες στην επιφάνεια των κυττάρων. Με αυτό τον τρόπο συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης αθηροσκλήρωσης και καρδιαγγειακών παθήσεων. Πιο πλούσια σε πολυφαινόλες είναι η σοκολάτα υγείας (τα 100γρ. περιέχουν 600mgr πολυφαινολών) και ακολουθούν το πράσινο τσάι (τα 240ml -ένα ποτήρι- περιέχει 400mgr πολυφαινολών) και το κρασί (τα 140ml -ένα ποτηράκι κρασιού- περιέχει 170mgr πολυφαινολών).
Οι ψυχοδιεγερτικές ιδιότητες που αποδίδονται στη σοκολάτα οφείλονται στην περιεκτικότητά της σε φαινυλαιθυλαμίνη. Η ουσία αυτή σε υψηλά επίπεδα προκαλεί αισθήματα έλξης, ενθουσιασμού, επιπολαιότητας αλλά και φόβου. Λειτουργεί διεγείροντας τα κέντρα ευχαρίστησης του εγκεφάλου και φθάνει σε πολύ υψηλές τιμές κατά τον οργασμό.
Επίσης, μετά την κατανάλωση της σοκολάτας απελευθερώνονται ενδορφίνες, φυσικά οπιοειδή, που έχουν αναλγητικές ιδιότητες και βελτιώνουν τη διάθεση.

Κατάλληλο σνακ για αθλητές αλλά και μαθητές.
Η σοκολάτα, εξαιτίας όλων των θρεπτικών συστατικών που περιέχει, λειτουργεί ως τονωτική και αγχολυτική και αποτελεί μια καλή επιλογή σνακ για τους περισσότερους ασκούμενους και αθλητές, αρκεί να καταναλώνεται με μέτρο, ακόμα και για καθημερινή χρήση. Ιδανικά θα μπορούσε να καταναλωθεί μετά από την προπόνηση ή τον αγώνα για τη γρήγορη αποκατάσταση του γλυκογόνου των μυών, σε σύντομο χρονικό διάστημα από το τέλος της προσπάθειας, όπου είναι αυξημένη και η αντίστοιχη ενζυμική δραστηριότητα στον μυϊκό ιστό.


 

Μύθοι και αλήθειες

Υπάρχουν πολλοί μύθοι και μισές αλήθειες σχετικά με τις επιδράσεις της σοκολάτας στο ανθρώπινο σώμα.
Εδώ είναι τα τελευταία ευρήματα σε αρκετές από αυτές. 

* Οι μελέτες δείχνουν ότι η σοκολάτα δεν είναι ένας αιτιολογικός παράγοντας στην ακμή. 

* Το Cacao περιέχει τα διεγερτικά καφεΐνη και βρώμιο, αλλά σε τέτοιες μικρές ποσότητες ώστε να μην προκαλούν νευρικό διεγερσιμότητας. 

* Η σοκολάτα δεν είναι εθιστική. 

* Η σοκολάτα περιέχει στεατικό οξύ, ένα ουδέτερο λίπος που δεν εγείρει την κακή χοληστερόλη.

Από την αρνητική πλευρά ... 


Σοκολάτα μπορεί να προκαλέσει πονοκεφάλους σε πάσχοντες από ημικρανία.
Η σοκολάτα γάλακτος είναι πλούσια σε θερμίδες, κορεσμένα λιπαρά και ζάχαρη.

Συστατικά
Ανά 100 g Σοκολάτα υγείας Σοκολάτα γάλακτος
Θερμίδες (kcal) 479,00 513,00
Πρωτεΐνη (γρ.) 4,20 6,90
Λιπαρά (γρ.) 30,00 30,70
Υδατάνθρακες (γρ.) 63,10 59,20
Διαιτητικές ίνες (γρ.) 5,90 3,40
Ασβέστιο (mg) 32,00 191,00
Σίδηρος (mg) 3,13 1,39
Μαγνήσιο (mg) 115,00 60,00
Φώσφορος (mg) 132,00 216,00
Κάλιο (mg) 365,00 385,00
Νάτριο (mg) 11,00 82,00
Ψευδάργυρος (mg) 1,62 1,38
Χαλκός (mg) 0,70 0,39
Καροτίνη (Βιταμίνη Α) mg_RE 2,00 55,00
Βιταμίνη Ε (mg) mg_ATE 1,19 1,24
Χοληστερίνη (mg) 0,00 22,00
Καφεΐνη (mg) 62,00 26,00
Θεοβρωμίνη (mg) 486,00 189,00

Σε μια ισορροπημένη διατροφή, η σοκολάτα έχει τη δική της θέση. Απολαύστε τη σοκολάτα με μέτρο και να θυμάστε πως η υπερβολή οδηγεί στο να γευόμαστε την... πικρή πλευρά του χαρακτήρα της.

Πηγή :  http://alttherapy.blogspot.com/2013/01/blog-post_5626.html#ixzz2ILsRfx92

Οι 2 και μοναδικοί λόγοι πίσω από κάθε πρόβλημα υγείας.................

 Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου UNI.NA. Federico II
Ειδικός στα Χρόνια Νοσήματα και στις Διαταραχές του Μεταβολισμού
Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Μεταβολομικής Ιατρικής
Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης


Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι όλοι θέλουμε να είμαστε υγιής, είτε κάνουμε κάτι γι αυτό είτε όχι. Το θέμα της υγείας είναι ίσως το σημαντικότερο γιατί όλα ξεκινούν και καταλήγουν με αυτήν ή την απουσία της.

Στη προσπάθεια επίτευξης καλής υγείας υπάρχουν κάποιες αρχές που διέπουν την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού οι οποίες είναι πρωταρχικής σημασίας:

Το ανθρώπινο σώμα έχει τη τάση να είναι υγιές και να ισορροπήσει στη βέλτιστη δυνατή κατάσταση λειτουργίας.


Καμία ιατρική πράξη ή θεραπεία δεν θα ήταν εφικτή αν δεν ίσχυε το παραπάνω.

Οι σύγχρονες τροφές δεν περιέχουν επαρκώς τα συστατικά που χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα για να λειτουργήσει φυσιολογικά.


Το περιβάλλον στο οποίο ζούμε αποκλίνει σημαντικά από το φυσικό. Προκύπτουν αυτομάτως κάποια ερωτήματα και αντίστοιχα συμπεράσματα. Γιατί λοιπόν αρρωσταίνουμε αφού το σώμα μας έχει τη τάση να είναι υγιές; Υπάρχουν δύο και μόνο λόγοι που προκαλούν νόσο σε σωματικό επίπεδο.

Η ταχύτητα πρόκλησης βλάβης να είναι μεγαλύτερη από την ταχύτητα που το σώμα προλαβαίνει να επουλώσει.


Το σώμα να μην έχει στη διάθεση του τα απαραίτητα συστατικά για την επιτυχή ολοκλήρωση των διαδικασιών επούλωσης. Οποιαδήποτε νόσος φαντάζει, τόσο στους επιστήμονες όσο και στους ασθενείς, ως κάτι το ιδιαίτερα πολύπλοκο και δυσνόητο. Πράγματι αν εμβαθύνει κανείς σε επίπεδο παθολογίας και βιολογίας οργάνων, ορμονών, κυττάρων και μορίων δεν μπορεί παρά μόνο να τα χάσει από την πολυπλοκότητα και την πληθώρα των μηχανισμών που εμπλέκονται.


Η παραπάνω όμως προσέγγιση απλοποιεί και ξεκαθαρίζει το τοπίο σχετικά με οποιοδήποτε νόσημα ή πρόβλημα υγείας γιατί πρόκειται για έναν νόμο που διέπει την ίδια τη ζωή.

Πρόκειται για κάτι αντίστοιχο με τον νόμο της βαρύτητας, που δηλώνει ότι όλα τα σώματα έλκονται μεταξύ τους με μια δύναμη αντίστοιχη της μάζα τους. Είναι ένας νόμος απλός στη διατύπωση του και εύκολα παρατηρήσιμος.

Αν όμως εμβαθύνει κανείς τα βαρυτικά πεδία σε σχέση με τη θεωρία της σχετικότητας, την κβαντική θεωρία και τους μηχανισμούς αλληλεπίδρασης των υποατομικών σωματίδιων μεταξύ τους θα βρει χιλιάδες δεδομένα, εξισώσεις και πολύπλοκους μηχανισμούς.

Το παρατηρήσιμο όμως δεδομένο, όσο και αν το αναλύσουμε, είναι ότι αν αφήσουμε ένα αντικείμενο, αυτό θα κατευθυνθεί πάντα προς τα κάτω και ποτέ προς τα πάνω.



Έτσι λοιπόν και το ανθρώπινο σώμα μπορεί να εμφανίσει νόσο για δύο και μόνο λόγους:


1.Η ταχύτητα πρόκλησης βλάβης να είναι μεγαλύτερη από την ταχύτητα που προλαβαίνει να επουλώσει

2. Να μην διαθέτει τα απαραίτητα συστατικά για την επιτυχή ολοκλήρωση των διαδικασιών επούλωσης. Είναι βέβαια προφανές ότι μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο.



Πως μπορεί αυτή η γνώση να μας βοηθήσει να είμαστε υγιείς;

Κατά πρώτον με το να γνωρίζουμε ότι το σώμα μας έχει την τάση να είναι υγιές και όχι να εμφανίσει κάποια παράξενη και ξαφνική νόσο μειώνουμε σε μεγάλο βαθμό την ανησυχία και το στρες συναισθηματικό στρες που συνοδεύουν ένα παρόμοιο φόβο.

Σε πιο πρακτικό επίπεδο είτε για να παραμείνουμε υγιείς είτε για να επανέλθουμε σε κατάσταση υγείας μετά από νόσο θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρέπει να σταματήσουμε να προξενούμε οποιαδήποτε βλάβη στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό.



Τι μπορεί να προξενήσει βλάβη στο σώμα μας;

• τοξικές ουσίες
• κάπνισμα
• υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
• κατανάλωση τεχνιτών τροφών και ουσιών
• κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών
• ακτινοβολίες
• υπερβολική κούραση χωρίς επαρκή ξεκούραση
• έντονα συναισθηματικά στρες
• ανθυγιεινό περιβάλλον
• καθιστική ζωή

Θα πρέπει επίσης να φροντίσουμε ώστε το σώμα μας να έχει στη διάθεση του όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για μια φυσιολογική λειτουργία και την αποκατάσταση των φθορών στις οποίες υπόκειται. Πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

• να τρώμε τροφές με υψηλή θρεπτική αξία.
• να αποφεύγουμε τροφές που έχουν υποστεί βιομηχανική επεξεργασία.
• να αποκαταστήσουμε τη βιοχημική ισορροπία του οργανισμού μέσα από την στοχευμένη λήψη συμπληρωμάτων διατροφής. Εξετάσεις Μεταβολομικής μπορούν να εντοπίσουν τα ακριβή ελλείμματα.
• να πίνουμε άφθονο νερό. Το σώμα μας αποτελείται κατά 70% από νερό το οποίο είναι και το βασικό υπόστρωμα για την διεξαγωγή όλων των χημικών αντιδράσεων που γίνονται μέσα στο σώμα
• να κοιμόμαστε επαρκώς. Οι διαδικασίες επούλωσης λαμβάνουν χώρα κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου
• να κάνουμε άσκηση. Μειώνει τις βλάβες από το οξειδωτικό στρες, επιταχύνει την επιδιόρθωση του DNA, αυξάνει την αιμάτωση και την παροχή οξυγόνου στους ιστούς

Έχουμε όλοι μας εκπαιδευτεί σε ένα μοντέλο σκέψης που μας οδηγεί στην αναμονή κάποιου θαυματουργού φαρμάκου για τη θεραπεία μιας νόσου. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει στα οξέα προβλήματα υγείας όπου η βλάβη είναι στιγμιαία και η διαθεσιμότητα του οργανισμού μας σε θρεπτικά συστατικά επαρκή για την επούλωση μιας βλάβης μικρής διάρκειας και έντασης.

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν αρρωσταίνουμε λόγω χαμηλών επιπέδων ασπιρίνης στο αίμα μας. Σίγουρα η ασπιρίνη, ένα φάρμακο ή μια επείγουσα χειρουργική επέμβαση μπορούν να μας βοηθήσουν να καταπραΰνουμε έναν έντονο πόνο ή κάποιο επικίνδυνο σύμπτωμα; η ικανότητα όμως θεραπείας είναι εγγενής στο ανθρώπινο σώμα και μόνο η ενίσχυση και η αποκατάσταση αυτής, μπορεί να φέρει θεραπεία. Και αυτό είναι τόσο βέβαιο όσο και ο νόμος της βαρύτητας.

Στην Υγεία Σας!

Πηγές

The benefits of Nutritional Supplements CFRN2012REPORT
http://www.scientificamerican.com/article.
http://jn.nutrition.org
Wound_healing
www.pnas.org/content/109/16/5995
Metabolomics
http://www.quotes.net/quote/6770

Σημείωση Εναλλακτικής Δράσης:

Ο Δρ Τσουκαλάς αναφέρει πολύ σωστά τους δύο λόγους που ασθενούμε, αλλά όπως γνωρίζουμε ο ακόμα σημαντικότερος παράγοντας που μας αρρωσταίνει είναι η κακή ψυχολογία μας: οι φόβοι, το στρες, η αγωνία και εν τέλει η μη αποδοχή του εαυτού μας, της μοναδικότητας μας και της αυθεντικότητάς μας.