Cloud Atlas..................

(Κριτική ταινιών) γράφει η Έλσα Παπαγιαννοπούλου 2144 μ.Χ. «Από την μήτρα έως τον τάφο η ζωή μας συνδέεται με τις ζωές των άλλων» λέει η Σόνμι-451, μία «κατασκευασμένη», στην απολογία της λίγο πριν εκτελεστεί… Υπάρχει μία θεωρία που λέει ότι κάθε ένας από εμάς ανήκει σε μία ψυχική ομάδα. Μέσα σε αυτήν αλληλεπιδρούμε κάθε φορά που ενσαρκωνόμαστε. Αλλάζοντας ρόλους, από τον κακό της παρέας στον καλό, από γυναίκα σε άντρα, από σκλάβο σε επαναστάτη. Μέσα από αυτές τις εναλλαγές επηρεάζουμε τα δεδομένα της επόμενης ενσάρκωσής μας, άρα επηρεάζουμε το παρόν και το μέλλον, όπως έχουμε επηρεάσει και το παρελθόν μας. Όλα αυτά γίνονται μέχρι ο κάθε ένας από εμάς να φτάσει στην «αλήθεια», να φτάσει στην φώτιση αν θέλετε…… την πρωτοδιάβασα πριν από 12 χρόνια στα βιβλία του James Redfiled. Ίσως τα βιβλία του James Redfiled να επηρέασαν τον συγγραφέα David Mitchel να γράψει το βιβλίο του «Cloud Atlas», επιβεβαιώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την θεωρία της αλληλεπίδρασης. Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο και είναι σπονδυλωτή με 6 ιστορίες τις οποίες ερμηνεύουν, σχεδόν όλες, οι ίδιοι ηθοποιοί εναλλάσσοντας ρόλους. Οι μεταμορφώσεις τους είναι απίστευτες. Στην σύγχρονη ιστορία, που διαδραματίζεται το 2012, μετά βίας αναγνώρισα τον Χιού Γκραντ. Στην αρχή είναι ίσως λίγο δυσνόητη γιατί πρέπει να δώσεις προσοχή στις πρώτες γρήγορες σκηνές, που δίνουν μια πολύ σύντομη ματιά της κάθε ιστορίας. Μετά απλά καθηλώνεσαι όχι τόσο με το μήνυμα που δίνει η ταινία όσο με τις ερμηνείες και την σταδιακή κλιμάκωση της αγωνίας. Για τρεις ώρες νιώθεις το ενδιαφέρον σου να αυξάνει για να δεις το τέλος όλων. Μόνο που εδώ υπάρχει μία ανατροπή. Δεν υπάρχει ουσιαστικά τέλος. Θα μπορούσε να συνεχίζεται επ΄ άπειρον. Το «μανιφέστο» της Σόνμι-451, στην πέμπτη ιστορία,, δίνει το βασικό νόημα της ταινίας. Όλα και όλοι συνδέονται μεταξύ τους. Μεταξύ μας. Πρέπει να δείτε την ταινία. Να την δείτε όμως με ανοιχτό μυαλό. Κάποια σημεία της είναι αρκετά «ωμά», ίσως λίγο σοκαριστικά. Αλλά αληθινά. Να παρατηρήσετε επίσης τις μικρές λεπτομέρειες που ακολουθούν τους ήρωες μέσα στις ιστορίες τους. Το σπίτι που μένει ο ήρωας της δεύτερης ιστορίας, είναι ο οίκος ευγηρίας της τέταρτης ιστορίας. Το κρεβάτι στο οποίο κοιμάται ο ήρωας της δεύτερης ιστορίας, στηρίζεται για να μην κουτσαίνει, στο ημερολόγιο που έγραφε ο πρωταγωνιστής της πρώτης ιστορίας. Η αίθουσα που τελειώνει η πέμπτη ιστορία, είναι αυτή που αναζητά η ηρωίδα της τελευταίας. Μην περιμένετε να δείτε κάτι ανάλογο του Matrix. Αυτή η ταινία σε βάζει να σκεφτείς, να θέλεις να την συζητήσεις. Είναι καθηλωτική, αφυπνιστική…… Και το μόνο σίγουρο είναι ότι την επόμενη φορά που θα πείτε σε κάποιον που μόλις γνωρίσατε, «αισθάνομαι ότι γνωριζόμαστε μια ζωή», να σκεφτείτε ότι τελικά ίσως και να είναι έτσι Δείτε εδώ για τη ταινία Παρασκευή, 7 Δεκεμβρίου 2012

Σύνδεσμος : http://www.cityportal.gr/articles_det1.asp?subcat_id=205&article_id=42976