ΕντεροΨυχολογικό Σύνδρομο (σύνδρομο GAP)......

Από τη Δρ Ν. Κάμπελ-McBride

Η Δρ Νατάσα Campbell-McBride είναι Ρωσίδα νευρολόγος της οποίας το παιδί της ανέπτυξε αυτισμό

Ζούμε στον κόσμο των εξαπλωμένων επιδημιών . Σε ένα φάσμα Αυτιστικών Διαταραχών, Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ADHD / ADD), σχιζοφρένειας, δυσλεξίας, δυσπραξίας, κατάθλιψης, ψυχαναγκαστικής διαταραχής, διπολικής διαταραχής και άλλων νευρο-ψυχολογικών και ψυχιατρικών προβλήματων σε παιδιά και σε νεαρούς ενήλικες όλο και πιο συχνά .

Στην κλινική πράξη, οι όροι αυτοί τις περισσότερες φορές δεν συμπίπτουν μεταξύ τους. Ένα παιδί με αυτισμό είναι συχνά υπερκινητικό και δυσπρακτικό. Υπάρχει επικάλυψη περίπου 50% μεταξύ δυσλεξίας και δυσπραξίας και 25-50% επικάλυψη μεταξύ υπερκινητικότητας και δυσλεξίας και δυσπραξίας. Τα παιδιά σε αυτές τις καταστάσεις συχνά διαγνώσκονται σαν καταθλιπτικά και καθώς μεγαλώνουν είναι πιο επιρρεπή στην κατάχρηση ουσιών ή αλκοόλ από ό, τι οι τυπικά αναπτυσσόμενοι συμμαθητές τους. Ένας νεαρός ενήλικας που εχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια συχνά θα πάσχει και από δυσλεξία, δυσπραξία ή / και ADHD / ADD στην παιδική ηλικία.
Η Σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή συχνά περιγράφονται σαν οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Έχουμε δημιουργήσει διαφορετικά διαγνωστικά κουτιά για να χωρέσουν μέσα οι ασθενείς μας, όμως, ένας σύγχρονος ασθενής δεν ταιριάζει σε κανένα από αυτά. Ο σύγχρονος ασθενής στις περισσότερες περιπτώσεις, εντάσσεται σε μια μάλλον άμορφη εικόνα επικάλυψης από νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις.
Όταν εξετάζουμε αυτούς τους ασθενείς σε κλινικό περιβάλλον, διαπιστώνουμε ότι εκτός από τα λεγόμενα ψυχικά προβλήματα, είναι και σωματικά πολύ άρρωστοι. Πεπτικές διαταραχές, υποσιτισμός, αλλεργίες, άσθμα, έκζεματα, χρόνια κυστίτιδα, άφθες και ιδιότροπες διατροφικές συνήθειες αποτελούν ένα μέρος της κλινικής τους εικόνας.

Ποιό είναι το τυπικό σενάριο που βλέπουμε στην κλινική εμπειρία;

Πριν από την εξέταση του ασθενούς είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε το ιστορικό της υγείας των γονέων. Όταν αναφέρονται οι γονείς, οι άνθρωποι σκέφτονται αμέσως τη γενετική. Ωστόσο, εκτός της γενετικής υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό.Οι γονείς, η μητέρα ιδίως, περνάει στα παιδιά της την μοναδική τους έντερο-μικροχλωρίδα. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι ένας ενήλικας φέρει κατά μέσο όρο 2 κιλά βακτηρίων στο έντερο. Υπάρχουν περισσότερα κύτταρα σε αυτή την μικροβιακή μάζα από τα κύτταρα που υπάρχουν σε ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά οργανωμένο μικρο-κόσμο, όπου ορισμένα είδη βακτηρίων πρέπει να επικρατήσουν για να είμαστε υγιείς σωματικά και ψυχικά. Ο ρόλος τους στην υγεία μας είναι τόσο μνημειώδης, που απλά δεν μπορούμε να τον αγνοήσουμε. Θα μιλήσουμε αναλυτικά για τη χλωρίδα του εντέρου του παιδιού αργότερα. Τώρα, ας επανέλθουμε στην πηγή της εντερικής χλωρίδας του παιδιού – στους γονείς.

Μετά από μελέτη εκατοντάδων περιπτώσεων από νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις στα παιδιά, έχει προκύψει μια τυπική εικόνα της υγείας των μαμάδων αυτών των παιδιών.

Μια χαρακτηριστική σύγχρονη μητέρα κατά πάσα πιθανότητα δεν θήλασε όταν ήταν μωρό, γιατί γεννήθηκε στη δεκαετία του '60 ή του '70, όταν ο θηλασμός δεν ήταν στην μόδα. Γιατί είναι σημαντικό; Επειδή είναι γνωστό ότι τα μωρά που τρέφονται με μπιμπερό εχουν αναπτύξει τελείως διαφορετική χλωρίδα του εντέρου από ότι τα μωρά που τρέφονται με το μητρικό γάλα. Αυτή η εντερική χλωρίδα , η φτειαγμένη σε ένα μωρό τρεφόμενο με μπουκάλι (με ξένο γάλα) εκθέτει και προδιαθέτει για πολλά προβλήματα υγείας αργότερα. Έχοντας αποκτήσει αυτήν την επίκτητη, επικίνδυνη χλωρίδα του εντέρου από την αρχή, μια τυπική σύγχρονη μαμά έχει πάρει αρκετά αντιβιοτικά στην παιδική και νεανική της ηλικία για διάφορες λοιμώξεις.



Είναι ευρέως γνωστό το γεγονός ότι τα αντιβιοτικά έχουν σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στη χλωρίδα του εντέρου, επειδή εξαλείφουν τα ευεργετικά στελέχη βακτηρίων στο έντερο. Στην ηλικία των 16 και μερικές φορές ακόμη και πιο πριν , η σύγχρονη μαμά μπήκε σε αγωγή με ένα αντισυλληπτικό χάπι, το οποίο πήρε για αρκετά χρόνια πριν από την έναρξη της οικογένειας της.

Τα αντισυλληπτικά χάπια έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στα ευεργετικά (καλά), βακτήρια του εντερου. Μία από τις σημαντικότερες λειτουργίες των καλών βακτηρίων στην χλωρίδα του εντέρου είναι ο έλεγχος περίπου 500 διαφορετικών ειδών γνωστών στην επιστήμη παθογόνων (κακών) και καιροσκοπικών μικροβίων. Όταν τα ωφέλιμα βακτήρια καταστρέφονται , τα καιροσκοπικά βακτήρια βρίσκουν μια μοναδική ευκαιρία για να αναπτυχθούν σε μεγάλες αποικίες και να καταλάβουν μεγάλες εκτάσεις της πεπτικής οδού.
Η σύγχρονη διατροφή με μεταποιημένα και φαστ φουντ τρόφιμα παρέχει ιδανική τροφή για αυτούς τους παθογόνους μικροοργανισμούς και αυτή είναι η τυπική δίαιτα μιας σύγχρονης μαμάς που είχε σαν παιδί και είχε σαν νεαρή ενήλικας. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων μια σύγχρονη μαμά έχει σοβαρά διαταραγμένη εντερική χλωρίδα τη στιγμή που είναι έτοιμη να κάνει παιδιά.
Και πράγματι κλινικά συμπτώματα εντερικής δυσβίωσης (μη φυσιολογικής χλωρίδα του εντέρου) είναι παρόντα σε σχεδόν 100% των μητέρων παιδιών με νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις.

Τα πιο κοινά προβλήματα υγείας στις μητέρες είναι ανωμαλίες του πεπτικού συστήματος, αλλεργίες, παθήσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, χρόνια κόπωση, πονοκεφάλοι και δερματικά προβλήματα.

Ένα μωρό γεννιέται με ένα αποστειρωμένο έντερο. Στις πρώτες 20 περίπου ημέρες της ζωής του η παρθένα επιφάνεια του εντέρου του μωρού αρχίζει να κατοικείται από ένα μίγμα μικροβίων. Αυτή είναι η εντερική χλωρίδα του παιδιού, η οποία θα έχει τεράστια επίδραση στην υγεία του για το υπόλοιπο της ζωής του / της. Από πού προέρχεται αυτή η εντερική χλωρίδα; Κυρίως από τη μητέρα.
Έτσι, ό, τι μικροβιακή χλωρίδα η μητέρα, έχει αυτή θα δώσει στο νεογέννητο παιδί της.Η εντερική χλωρίδα είναι κάτι που δεν το σκεφτόμαστε και πολύ. Και όμως, το πλήθος των λειτουργιών που κάνει η εντερική χλωρίδα είναι τόσο ζωτικής σημασίας για μας, που αν κάποια μέρα το πεπτικό μας σύστημα αποστειρωθεί πιθανότατα δεν θα επιβιώσουμε.

Η πρώτη και πολύ σημαντική λειτουργία της είναι η κατάλληλη πέψη και η απορρόφηση της τροφής . Εάν ένα παιδί δεν αποκτήσει κανονική και ισορροπημένη εντερική χλωρίδα, τότε το παιδί δεν θα αφομοιώσει και δεν θα απορροφήσει σωστά τα τρόφιμα, με αποτέλεσμα να αναπτύξει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις.
Και αυτό είναι, αυτό που συνήθως βλέπουμε σε παιδιά και ενήλικες με μαθησιακές δυσκολίες, ψυχιατρικά προβλήματα και αλλεργίες. Πολλοί από αυτούς τους ασθενείς είναι υποσιτισμένοι. Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου το παιδί μπορεί να αναπτύσσεται κανονικά , οι εξετάσεις αποκαλύπτουν κάποιες τυπικές διατροφικές ελλείψεις σε πολλές σημαντικές ανόργανες ουσίες, βιταμίνες, απαραίτητα λιπαρά, πολλά αμινοξέα και άλλα θρεπτικά συστατικά. Οι πιο συχνές ελλείψεις που καταγράφονται σε αυτούς τους ασθενείς, είναι σε μαγνήσιο, ψευδάργυρο, σελήνιο, χαλκό, ασβέστιο, μαγγάνιο, θείο, φώσφορο, σίδηρο, κάλιο, βανάδιο, βόριο, βιταμίνες Β1, Β2, Β3, Β6, Β12, C, A , D, φολικό οξύ, παντοθενικό οξύ, ωμέγα-3, 6, 9 λιπαρά οξέα, ταυρίνη, άλφα-κετογλουταρικό οξύ, γλουταθειόνη και πολλά άλλα αμινοξέα. Αυτή η συνήθης λίστα των διατροφικών ελλείψεων περιλαμβάνει κάποιες από τις πιο σημαντικές θρεπτικές ουσίες για τη φυσιολογική ανάπτυξη και λειτουργία του εγκεφάλου του παιδιού, το ανοσοποιητικό σύστημα και το υπόλοιπο σώμα.
Πέρα από τη φυσιολογική πέψη και απορρόφηση της τροφής η υγιής εντερική χλωρίδα συνθέτει διάφορα ενεργά θρεπτικά συστατικά : βιταμίνη Κ, παντοθενικό οξύ, φολικό οξύ, θειαμίνη (βιταμίνη Β1), ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2), νιασίνη (βιταμίνη Β3), πυριδοξίνη (βιταμίνη Β6), κυανοκοβαλαμίνη (βιταμίνη Β12), διάφορα αμινοξέα και πρωτεΐνες.
Πράγματι, όταν εξετάζονται άνθρωποι με εντερική δυσβίωση, υπάρχουν πάντα ελλείψεις αυτών των θρεπτικών ουσιών. Η κλινική εμπειρία δείχνει ότι η αποκατάσταση των ωφέλιμων βακτηρίων στο έντερό τους είναι ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση αυτών των ελλείψεων.
Η πλειοψηφία των παιδιών και των ενηλίκων με νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις έχουν ωχρή όψη και αρρωστιάρικη. Οι εξετάσεις τους δείχνουν διάφορα στάδια αναιμίας , η οποία δεν αποτελεί έκπληξη.

Για να έχουν ένα υγιές αίμα απαιτούνται πολλά διαφορετικά συστατικά: βιταμίνες (Β1, Β2, Β3, Β6, Β12, Κ, Α, D, κλπ), μέταλλα (Fe, Ca, Mg, Zn, Co, Se, βόριο, κλπ. ), απαραίτητα αμινοξέα και λιπαρά οξέα. Αυτοί οι ασθενείς όχι μόνο δεν μπορουν να απορροφήσουν αυτές τις θρεπτικές ουσίες από τα τρόφιμα, αλλά και η δική τους παραγωγή πολλών από αυτών στο σώμα τους έχει υποστεί ζημιά. Στην πλειοψηφία τους, τα άτομα με βλάβη της εντερικής χλωρίδας έχουν συχνά συγκεκριμένες ομάδες παθογόνων βακτηρίων που αυξάνονται στο έντερό τους, που είναι βακτήρια που αγαπούν το σίδηρο τα (Actinomyces spp., ακτινομύκητες Mycobacterium spp. ,μυκοβακτήρια, παθογόνα στελέχη του βακτηρίου E.coli, Corynebacterium spp. και πολλά άλλα) . Καταναλώνουν όλον τον σίδhρο που παίρνει το άτομο από τη διατροφή, αφήνοντας το άτομο αυτό με έλλειψη σιδήρου.
Δυστυχώς, τα συμπληρώματα σιδήρου δυναμώνουν μόνο αυτά τα βακτήρια και δεν διορθώνουν την αναιμία. Για τη θεραπεία της αναιμίας απαιτούνται όλα τα θρεπτικά συστατικά που αναφέραμε, πολλά από τα οποία μια υγιής εντερική χλωρίδα τα παράγει.

Εκτός από το να συμμετέχουν άμεσα στη θρέψη του σώματος, τα ευεργετικά βακτήρια στο έντερο λειτουργούν σαν τις νοικοκυρές για το πεπτικό σύστημα . Καλύπτουν όλη την επιφάνεια του εντέρου προστατεύοντας το από τους εισβολείς και τις τοξίνες, παρέχοντας ένα φυσικό φράγμα και παράγουν αρκετές αντι-βακτηριακές, αντι-ιικές και αντιμυκητιακές ουσίες.

Ταυτόχρονα, παρέχουν στον βλεννογόνο του εντέρου την τροφή. Εκτιμάται ότι το 60 - 70% της ενέργειας, του βλεννογόνου του εντέρου προέρχεται, από τη δραστηριότητα των βακτηρίων, τα οποία ζουν σε αυτό. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη ότι όταν η χλωρίδα του εντέρου δεν είναι φυσιολογική το πεπτικό σύστημα από μόνο του δεν μπορεί να είναι υγιές. Πράγματι, τα περισσότερα παιδιά και ενήλικες με μαθησιακές αναπηρίες, ψυχιατρικές διαταραχές και αλλεργίες παρουσιάζουν πεπτικά προβλήματα.
Σε πολλές περιπτώσεις αυτά τα προβλήματα είναι τόσο σοβαρά, ώστε οι ασθενείς (ή οι γονείς τους) μιλούν πρώτα για αυτά. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να μην είναι πολύ σοβαρά, όμως όταν οι γονείς ρωτήθηκαν άμεσα περιγράφουν ότι το παιδί τους δεν είχε κανονικά κόπρανα, ότι το παιδί τους υποφέρει από κολικούς, όπως ένα μωρό και πόνους στην κοιλιά, φούσκωμα και μετεωρισμός είναι ένα κοινό μέρος της εικόνας .
Οι ενήλικοι πάσχοντες περιγράφουν το ίδιο είδος των συμπτωμάτων. Στις περιπτώσεις που αυτά τα παιδιά και οι ενήλικες είχαν εξεταστεί από γαστρο-εντερολόγους βρέθηκαν φλεγμονές στο έντερο μαζί με συμπύκνωση και υπερχείλιση κοπράνων. Ο Andrew Wakefield και η ομάδα του στο Royal Free Hospital στο Λονδίνο στα τέλη της δεκαετίας του '90 βρήκαν μια φλεγμονώδη πάθηση του εντέρου των αυτιστικών παιδιών, που λέγεται Αυτιστική εντεροκολίτιδα. Οι ασθενείς με σχιζοφρένεια ήταν πάντα γνωστό ότι έχουν σοβαρά προβλήματα του πεπτικού συστήματος.
Ο Δρ Κέρτις Dohan, MD είχε αφιερώσει πολλά χρόνια στην έρευνα για τη συσχέτιση για πεπτικές ανωμαλίες στη σχιζοφρένεια. Βρήκε πολλές ομοιότητες μεταξύ της κοιλιοκάκης και της κατάστασης του πεπτικού συστήματος σε σχιζοφρενείς. Πράγματι, σύμφωνα με την κλινική εμπειρία μου οι ασθενείς αυτοί πολύ πριν αναπτύξουν ψυχωτικά συμπτώματα υποφέρουν από πεπτικά προβλήματα και έχουν όλα τα άλλα τυπικά συμπτώματα της εντερικής δυσβίωσης από την αρχή της ζωής τους. Τα παιδιά και οι νεαροί ενήλικες με ADHD / ADD, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, κατάθλιψη και άλλα νευρο-ψυχολογικά προβλήματα που αναφέρθηκαν, πολύ συχνά πάσχουν από διαταραχές του πεπτικού συστήματος.

Τι άλλα συμπτώματα της εντερικής δυσβίωσης ξέρουμε;

Η καλή λειτουργία της εντερικής χλωρίδας είναι το δεξί χέρι του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Τα ωφέλιμα βακτήρια στο έντερο εξασφαλίζουν την κατάλληλη παραγωγή των διαφόρων κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, ανοσοσφαιρίνες και άλλα μέρη ανοσίας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι κρατούν το ανοσοποιητικό σύστημα σε σωστή ισορροπία. Αυτό που συμβαίνει συνήθως σε ένα άτομο με εντερική δυσβίωση, είναι ότι τα δύο μεγάλα όπλα του ανοσοποιητικού τους συστήματος Th1 και Th2 ανισσοροπούν με την υπολειτουργία του Th1 και την υπερδραστήριοτητα του Th2 . Ως αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει να αντιδρά στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα με ενα αλλεργικό ή ατοπικό τρόπο.

Ένα παιδί γεννιέται με ένα ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα. Η εγκαθίδρυση της υγιεινής και ισορροπημένης εντερικής χλωρίδας κατά τις πρώτες ημέρες της ζωής του παίζει καθοριστικό ρόλο στην κατάλληλη ωρίμανση του ανοσοποιητικού συστήματος. Αν το μωρό δεν αποκτήσει την κατάλληλη εντερική χλωρίδα, στη συνέχεια, το μωρό μένει σε ανοσοκαταστολή. Το αποτέλεσμα είναι πολλές λοιμώξεις που ακολουθούνται από πολλά αντιβιοτικά, που βλάπτουν τη χλωρίδα του εντέρου του παιδιού και το ανοσοποιητικό σύστημα ακόμη περισσότερο.
Οι πιο συχνές λοιμώξεις στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής στα παιδιά με νευρολογικές, ψυχολογικές και ατοπικές διαταραχές είναι μολύνσεις των αυτιών, μολύνσεις στο στήθος, πονόλαιμος και μολυσματικό κηρίο.

Παράλληλα κατά τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του, το παιδί λαμβάνει πολλά εμβόλια. Ένα παιδί με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα δεν αντιδρά στους εμβολιασμούς με τον προβλεπόμενο τρόπο. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα εμβόλια εμβαθύνουν τη βλάβη στο ανοσοποιητικό σύστημα και παρέχουν μια πηγή των χρόνιων επίμονων ιογενών λοιμώξεων και αυτοάνοσων προβλήματων σε αυτά τα παιδιά.
Υπάρχει ένα σημαντικός αριθμός δημοσιευμένων ερευνών σχετικά με την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος σε παιδιά και ενήλικες με μαθησιακές δυσκολίες και ψυχιατρικά προβλήματα. Η έρευνα δείχνει σημαντικές ανωμαλίες σε όλες τις μεγάλες ομάδες κυττάρων και ανοσοσφαιρινών σε αυτούς τους ασθενείς. Τα πιο συνηθισμένα αυτοαντισώματα που βρέθηκαν είναι στην βασική πρωτεΐνη μυελίνης (MBP) και στην νευροαξονική νηματώδη πρωτείνη (NSFP). Αυτά τα αντισώματα επιτίθενται στον εγκέφαλο του ατόμου και του υπόλοιπου νευρικού συστήματος.
Έτσι, η σύγχρονη ασθενής (παιδί ή ενήλικας), που μιλάμε, δεν είχε φυσιολογική εντερική χλωρίδα από την αρχή και στη συνέχεια καταστράφηκε ακόμη περισσότερο από τις επανειλημμένες θεραπείες με αντιβιοτικά και εμβόλια. Ως αποτέλεσμα, αυτά τα παιδιά και οι ενήλικες συνήθως υποφέρουν από πεπτικά προβλήματα, αλλεργίες, άσθμα και εκζεματα. Εκτός όμως από ότι τα άτομα αυτά στη συνέχεια θα αναπτύξουν νευρολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα κάτι ακόμα πιο τρομερό θα συμβεί. Χωρίς τον έλεγχο των ευεργετικών βακτήριων διαφορα ευκαιριακά και παθογόνα βακτήρια, ιοί και μυκήτες έχουν μια καλή ευκαιρία να καταλαβουν μεγάλες περιοχές στο πεπτικό σύστημα του ασθενούς και να αναπτυχθούν σε μεγάλες αποικίες. Δύο συγκεκριμένες ομάδες που βρίσκονται πιο συχνά στις εξετάσεις είναι ζύμομύκητες (συμπεριλαμβανομένου της κάντιντας ) και της οικογένειας των κλωστριδίων. Αυτά τα παθογόνα μικρόβια αρχίζουν την αφομοίωση των τροφίμων για δικό τους όφελος και παράγουν μεγάλες ποσότητες διαφόρων τοξικών ουσιών, οι οποίες απορροφούνται στην κυκλοφορία του αίματος, μεταφέρονται στον εγκέφαλο και διαπερνούν τον αιματοεγκεφαλικό - φραγμό. Ο αριθμός και το μίγμα των τοξινών μπορεί να είναι πολύ συγκεκριμένος , προκαλώντας διαφορετικά νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα. Λόγω της απουσίας ή της μείωσης σε σημαντικό αριθμό των ευεργετικών βακτηρίων στη χλωρίδα του εντέρου, το πεπτικό σύστημα του ατόμου αυτού αντί να αποτελεί πηγή διατροφής γίνεται μια σημαντική πηγή τοξικότητας στο σώμα.
Έτσι, για τι είδους τοξίνες μιλάμε;
Υπάρχουν πολλές τοξίνες, οι οποίες δεν έχουν μελετηθεί πολύ καλά ακόμα. Αλλά μερικές τοξίνες έχουν μελετηθεί επαρκώς. Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτές

Aκεταλδεΰδη & Αλκοόλη

Τα πιο συνηθισμένα παθογόνα μικρόβια που υπεραναπτύσσονται στο πεπτικό σύστημα των παιδιών και των ενηλίκων με νευροψυχιατρικές παθήσεις είναι ζυμομύκητες, ιδίως τα είδη Candida.Οι ζυμομύκητες διασπούν τους υδατάνθρακες, παράγοντας αλκοόλη και σαν υποπροϊον ακεταλδεΰδη. Ας δούμε τι κάνει μια διαρκή έκθεση του σώματος στην αλκοόλη και την ακεταλδεΰδη.

1. Ηπατική βλάβη με μειωμένη ικανότητα να αποτοξινώσει τα φάρμακα, ρύπους και άλλες τοξίνες.
2. Εκφύλιση του παγκρέατος με μειωμένη ικανότητα παραγωγής των παγκρεατικών ενζύμων, που θα επηρεάσει την πέψη.
3. Μειωμένη ικανότητα του τοιχώματος του στομάχου να παράξει οξύ.
4. Βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα.
5. Εγκεφαλική βλάβη με έλλειψη αυτοελέγχου, διαταραχή συντονισμού, διαταραχή της ανάπτυξης του λόγου, επιθετικότητα, διανοητική καθυστέρηση, απώλεια μνήμης και λήθαργος.
6. Περιφερική βλάβη των νεύρων με αλλοιωμένες αισθήσεις και μυϊκή αδυναμία.
7. Άμεση βλάβη των ιστών των μυών με διαταραγμένη ικανότητα συστολλοδιαστολής και μυϊκή αδυναμία.
8. Διατροφικές ελλείψεις από τις βλαβερές συνέπειες στην πέψη και την απορρόφηση των περισσοτέρων βιταμινών, ανόργανων στοιχείων και αμινοξέων. Ελλείψεις σε βιταμίνες Β και Α είναι ιδιαίτερα συχνές.

Η αλκοόλη έχει την ικανότητα να ενισχύει την τοξικότητα των πιο κοινών φαρμακων, ρύπων και άλλων τοξινών.
Τροποποίηση του μεταβολισμού των πρωτεϊνών, των υδατανθράκων και των λιπιδίων στον οργανισμό.

Αδυναμία του ήπατος απαλλαγής από τους γερασμένους νευροδιαβιβαστές, τις ορμόνες και άλλα υποπροϊόντα του κανονικού μεταβολισμού. Ως εκ τούτου αυτές οι ουσίες συσσωρεύονται στο σώμα, προκαλώντας ανωμαλίες συμπεριφοράς και πολλά άλλα προβλήματα.

Η ακεταλδεΰδη θεωρείται ότι είναι το πιο τοξικό από τα υποπροϊόντα παραγωγής της αλκοόλης. Είναι η χημική ουσία, η οποία μας δίνει την αίσθηση του πονοκέφαλου. Όποιος έχει βιώσει ένα μεθύσι θα σας πει πόσο φοβερός ήταν ο πονοκέφαλος.
Τα παιδιά, που αποκτούν μη φυσιολογική χλωρίδα του εντέρου με πολλούς ζυμομύκητες από την αρχή, ποτέ δεν θα μπορέσουν να γνωρίσουν άλλο συναίσθημα. Η ακεταλδεΰδη διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία τοξικών επιδράσεων στο σώμα. Μία από τις πιο καταστροφικές επιδράσεις αυτής της χημικής ουσίας είναι η ικανότητά της να αλλάζει τη δομή των πρωτεϊνών. Η ακεταλδεΰδη – μεταβάλλοντας τις πρωτεϊνες θεωρείται υπεύθυνη για πολλές αυτοάνοσες αντιδράσεις. Παιδιά και ενήλικες με νευρο-ψυχιατρικά προβλήματα βρίσκονται συνήθως να έχουν αντισώματα ενάντια στους ιστούς τους.

Νευροτοξίνες των Κλωστηριδίων

Υπάρχουν περίπου 100 διαφορετικά είδη κλωστριδίων γνωστά μέχρι τώρα. Είναι παρόντα στα κόπρανα των ατόμων με αυτισμό, σχιζοφρένεια, ψύχωση, σοβαρή κατάθλιψη, μυϊκή παράλυση και ανωμαλίες μυϊκού τόνου και ορισμένες άλλες νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις. Πολλά είδη κλωστριδίων είναι φυσιολογικοί κάτοικοι του ανθρώπινου εντέρου. Για παράδειγμα το κλωστηρίδιο του τετάνου συνήθως βρίσκεται στο έντερο των υγιών ανθρώπων και ζώων. Όλοι γνωρίζουν ότι ο τέτανος είναι μια θανατηφόρα ασθένεια, που οφείλεται σε μια εξαιρετικά ισχυρή νευροτοξίνη που παράγει αυτό το κλωστηρίδιο.Το κλωστηρίδιο του τετάνου, που ζει στο έντερο, συνήθως ελέγχεται από τα ευεργετικά βακτήρια και δεν μας κάνει καμία ζημιά, επειδή η τοξίνη του δεν μπορεί να περάσει μέσω του υγιούς τοιχώματος του εντέρου. Δυστυχώς, οι ασθενείς,για τους οποίους μιλάμε, δεν έχουν ένα υγιές τοίχωμα του εντέρου. Στο δυσβιοτικό έντερο αυτή η ισχυρή νευροτοξίνη μπορεί να περάσει μέσω του κατεστραμμένου βλεννογόνου του εντέρου και στη συνέχεια να περάσει μέσω του αίματος στον εγκέφαλο επηρεάζοντας τη πνευματική ανάπτυξη του. Πολλά άλλα είδη κλωστριδίων (perfringens, NOVYI, septicum, histolyticum, sordelli, aerofoetidum, tertium, sporogenes, κλπ) παράγουν τοξίνες παρόμοιες με τη τοξίνη του τετάνου, καθώς και πολλές άλλες τοξίνες.

Ο Δρ William Shaw των Εργαστηρίων Great Plains περιγράφει λεπτομερώς αριθμό αυτιστικών παιδιών, τα οποία έδειξαν σοβαρές βελτιώσεις στην ανάπτυξή τους και στις βιοχημικές εξετάσεις, σε αντι-κλωστηριδιακή φαρμακευτική αγωγή. Δυστυχώς, μόλις το φάρμακο διακόπηκε τα παιδιά γλίστρησαν πίσω στο αυτισμό, επειδή αυτά τα παιδιά δεν είχαν υγιή χλωρίδα του εντέρου για τον έλεγχο των κλωστριδίων για να μην επιτρέψουν τις τοξίνες , μέσω του βλεννογόνου του εντέρου να μπουν στην κυκλοφορία του αίματος. Σε πολλές περιπτώσεις κλωστηριδία δεν εντοπίστηκαν στα κόπρανα από αυτά τα παιδιά, επειδή τα κλωστηριδία είναι αυστηρά αναερόβια και είναι πολύ δύσκολο να μελετηθούν. Πρέπει να βρούμε καλύτερους τρόπους για τον έλεγχο αυτών των παθογόνων παραγόντων.

Στους ζύμομύκητες και τα κλωστηρίδια δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης στην εποχή των αντιβιοτικών. Τα αντιβιοτικά ευρέου φάσματος, δεν τα αγγίζουν, ενώ σκοτώνουν τα ωφέλιμα βακτήρια στο έντερο, που υποτίθεται ότι ελέγχουν τους ζύμομύκητες και τα κλωστρίδια. Έτσι, μετά από κάθε θεραπεία με αντιβιοτικά αυτές οι δύο ομάδες παθογόνων βγαίνουν εκτός ελέγχου και υπεραναπτύσσονται. Οι ασθενείς που μιλάμε συνήθως εκτίθενται σε πολλές δόσεις αντιβιοτικών λίγο πολύ από την αρχή της ζωής τους.

Gluteomorphins & Casomorphins ή οπιούχα από γλουτένη και καζεΐνη.

Η γλουτένη είναι μία πρωτεΐνη που βρίσκεται στα δημητριακά, κυρίως σιτάρι, σίκαλη, βρώμη, κριθάρι. Η καζεΐνη είναι πρωτεΐνη γάλακτος, που βρίσκεται στην αγελάδα, αίγα, πρόβατα, στον ανθρώπο και σε όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα σώματα των παιδιών και των ενηλίκων με αυτισμό και σχιζοφρένεια δεν μπορούν να αφομοιώσουν αυτές τις πρωτεΐνες, λόγω του γεγονότος ότι το πεπτικό τους σύστημα είναι γεμάτο από μη φυσιολογική μικροβιακή χλωρίδα και ως εκ τούτου καθίστανται αυτές οι τροφές ανθυγιεινές. Ως αποτέλεσμα της κακής πέψης της γλουτένης και της καζεΐνης μετατρέπονται σε ουσίες με παρόμοια χημική δομή των οπιούχων, όπως η μορφίνη και η ηρωίνη. Υπήρξε ένας αρκετα μεγάλος αριθμός ερευνών που έγινε σε αυτόν τον τομέα από τους Dohan, Reichelt, Shattock, Cade και άλλους, όπου τα πεπτίδια της γλουτένης και της καζεΐνης, που ονομάζονται gluteomorphins και casomorphins, εντοπίστηκαν στα ούρα των σχιζοφρενών ασθενών και τα αυτιστικά παιδιά. Παρεμπιπτόντως, οι ουσίες αυτές βρέθηκαν επίσης σε ασθενείς με κατάθλιψη και ρευματοειδή αρθρίτιδα. Αυτά τα οπιούχα από το σιτάρι και το γάλα περνούν μέσω του αίματος στον εγκέφαλο και μπλοκάρουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, και λειτουργούν όπως η μορφίνη και η ηρωίνη , προκαλώντας διάφορα νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα. Με βάση αυτή την έρευνα, έχει αναπτυχθεί η δίαιτα ελεύθερη από γλουτένη και καζεΐνη (δίαιτα GFCF) .

Dermorphin & Deltorphin

(Δερμορφίνη & Δελτορφίνη)

Αυτές είναι δύο τρομακτικές τοξικές ουσίες με δομή οπιούχων, που έχουν βρεθεί στα αυτιστικά παιδιά από τον βιοχημικό Δρ. Alan Friedman. Οι ουσίες Dermorphin και deltorphin εντοπίστηκαν για πρώτη φορά στο δέρμα βατράχου από δηλητηριωδες βέλος στη Νότια Αμερική. Οι ιθαγενείς βύθιζαν τα βέλη στο βλεννογόνο από αυτά τα βατράχια, προκειμένου να παραλύσουν τον εχθρό τους, επειδή οι deltorphin και dermorphin είναι εξαιρετικά ισχυρές νευροτοξίνες. Ο Δρ Φρίντμαν πιστεύει ότι δεν είναι ο βάτραχος που παράγει αυτές τις νευροτοξίνες, αλλά ένας μύκητας που αναπτύσσεται στο δέρμα του βατράχου. Είναι πιθανό ότι αυτός ο μύκητας αναπτύσσεται στο έντερο των αυτιστικών παιδιών, παράγοντας στο σώμα τους dermorphin και deltorphin.

Ο έλεγχος οργανικών οξέων που είναι διαθέσιμος σε πολλά εργαστήρια σε όλο τον κόσμο εντοπίζουν διάφορους μεταβολίτες της μικροβιακής δραστηριότητας στο έντερο, οι οποίες απορροφούνται και καταλήγουν μέχρι τα ούρα του ασθενούς. Πολλοί από αυτούς τους μεταβολίτες είναι πολύ δηλητηριώδεις ουσίες.
Χαμηλά Θεϊικά στον ορό αίματος είναι μια κοινή εικόνα σε αυτούς τους ασθενείς, και αποτελεί έμμεση ένδειξη της τοξικότητας στο σώμα, επειδή τα θειικά άλατα είναι απαραίτητα για πολλές διαδικασίες αποτοξίνωσης και στον φυσιολογικό μεταβολισμό των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου.
Σε πολλές περιπτώσεις το άτομο μπορεί να πάρει αφθονία θειικών ιόντων μέσω της διατροφής, όμως όλα καταναλώνοντται από τις οδούς αποτοξίνωσης που αγωνίζονται με το ποτάμι της τοξικότητας, η οποία συνεχώς έρχεται από τα σπλάχνα του ατόμου.

Παράλληλα, μια άλλη μεγάλη ομάδα βακτηρίων, τα οποία συνήθως υπεραναπτύσσονται στη δυσβιοτική εντερική κατάσταση είναι τα βακτήρια που ανάγουν τα θειικά άλατα, με αποτέλεσμα να καθιστούν το θείο μη βιοδιαθέσιμο για τον οργανισμό. Αυτά τα βακτήρια μεταβολίζουν τα θειικά άλατα που προέρχονται από τα τρόφιμα σε θειώδη άλατα, πολλά από τα οποία είναι τοξικά, όπως το υδρόθειο, για παράδειγμα, που είναι το φυσικό αέριο με τη μυρωδιά σάπιων αυγών. Μερικοί γονείς αυτιστικών και υπερκινητικών παιδιών μου λένε ότι τα κόπρανα του παιδιού τους έχουν αυτήν την χαρακτηριστική μυρωδιά.
Το μείγμα της τοξικότητας σε κάθε παιδί ή ενήλικα μπορεί να είναι αρκετά ξεχωριστό και διαφορετικό. Αλλά αυτό που όλοι έχουν κοινό είναι δυσβιοτικο έντερο. Η τοξικότητα, η οποία παράγεται από την ανώμαλη μάζα μικροβίων σε αυτούς τους ανθρώπους, δημιουργεί μια σύνδεση μεταξύ του εντέρου και του εγκεφάλου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχω ομαδοποίησει αυτές τις διαταραχές μαζί και τους έδωσα ένα όνομα: το ΕντεροΨυχολογικό σύνδρομο (σύνδρομο GAP).
Τα παιδιά και οι ενήλικες με σύνδρομο GAP μπορεί να εκδηλώσουν συμπτώματα αυτισμού, ADHD, ADD,OCD, δυσλεξία, δυσπραξία, σχιζοφρένεια, κατάθλιψη, διαταραχές του ύπνου, αλλεργίες, άσθμα και έκζεμα σε κάθε πιθανό συνδυασμό.

Αυτοί είναι οι ασθενείς που πέφτουν στο κενό (GAP) της ιατρικής γνώσης μας. Κάθε παιδί ή ενήλικας με μαθησιακές δυσκολίες, νευρολογικά ή ψυχιατρικά προβλήματα πρέπει να εξεταστεί ενδελεχώς για δυσβιοτικό έντερο.
Η αποκατάσταση της φυσιολογικής χλωρίδας του εντέρου και η θεραπεία του πεπτικού συστήματος του ασθενούς πρέπει να είναι το νούμερο ένα για τη θεραπεία αυτών των διαταραχών, πριν από όποια άλλη θεραπεία με φάρμακα ή με άλλο τρόπο.

Το ΕντεροΨυχολογικό σύνδρομο (σύνδρομο GAP ή GAPS) καθορίζει τη σχέση μεταξύ της κατάστασης του εντέρου του ασθενούς και τη λειτουργία του εγκεφάλου. Αυτή η σύνδεση είναι γνωστή στους γιατρούς για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πατέρας της σύγχρονης ψυχιατρικής Phillipe Pinel (1745-1828), δουλεύοντας με ψυχικά ασθενείς για πολλά χρόνια, το 1807 κατέληξε στο συμπέρασμα: “Η πρωταρχική έδρα της παραφροσύνης είναι γενικά στην περιοχή του στομάχου και των εντέρων.”
Πολύ πριν από αυτόν ο Ιπποκράτης (460-370 π.Χ.), ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής είπε: “Όλες οι ασθένειες αρχίζουν από το έντερο!”
Όσο περισσότερο μαθαίνουμε με τα σύγχρονα επιστημονικά εργαλεία μας, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε πόσο σωστή ήταν!

Πηγή: http://episthmi.blogspot.gr/2012/05/gap.html