Φωνάξτε «βοήθεια»……

Κάθομαι κάτω από την ομπρέλα μου στην παραλία, ήρεμη και με το βιβλίο στα χέρια.
Εκεί γύρω στις 12 το μεσημέρι μία δυνατή αντρική φωνή σκεπάζει όλες τις άλλες:
«Καλέστε το 166… γρήγορα»
Είναι ο ναυαγοσώστης που κολυμπάει προς την ακτή βγάζοντας κάποιον….. είναι μία κυρία γύρω στα 65-70 χωρίς αισθήσεις και με ένα σταχτί χρώμα στο δέρμα…. Παρά τις προσπάθειές του για ανάνηψη η κυρία δεν συνέρχεται. Την μεταφέρει το ασθενοφόρο χωρίς σειρήνα. Όλοι μας καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό.
Σε μία θαλασσινή χώρα που θα έπρεπε όλοι, όχι μόνο να ξέρουμε κολύμπι, αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε και τα μηνύματα του σώματος όταν είμαστε μέσα στην θάλασσα, δυστυχώς τείνουμε να κάνουμε τους πολύξερους, τους υπεράνθρωπους και είμαστε όλοι της άποψης «σε μένα δεν πρόκειται να συμβεί αυτό ποτέ».
Βλέπω κάθε πρωί μία παρέα 10-12 ατόμων μεγάλης ηλικίας που κολυμπούν στα βαθιά, στα πολύ βαθιά, για μία με μιάμιση ώρα. Δεν κάθονται καθόλου στην παραλία, μόλις βγουν παίρνουν το λεωφορείο και γυρίζουν στα σπίτια τους. Δεν λέω το κολύμπι είναι εξαιρετική άσκηση αλλά για τα ηλικιωμένα άτομα και κυρίως για αυτούς που έχουν προβλήματα υγείας καλό θα είναι να παραμένουν στα αβαθή. Να μπορούν να βγαίνουν γρήγορα.
Τελικά η κυρία μάλλον έπαθε ανακοπή, ήταν στα βαθιά μόνη της σε διπλανό κολπάκι, και απλά την παρέσερνε το κύμα όταν πλησίασε σε εμάς και έγινε αντιληπτή.
Οι δύο ναυαγοσώστες μετά την αποχώρηση του ασθενοφόρου απαντούσαν σε ερωτήσεις των υπολοίπων:
«Δεν είναι εύκολος ο εντοπισμός κάποιου που έχει πρόβλημα. Ιδίως όταν υπάρχουν πάρα πολλά άτομα ταυτόχρονα στην θάλασσα, με παιδιά που παίζουν, με άλλους που βουτούν με μάσκα και βατραχοπέδιλα ή ακόμα και με αρκετούς που απλά ξαπλώνουν ανάσκελα στην θάλασσα για να χαλαρώσουν (όπως κάνω εγώ πολύ συχνά). Πρέπει να καλείτε σε βοήθεια με την παραμικρή αδιαθεσία που θα νιώσετε, ή απλά αν νιώσετε ότι δεν έχετε δυνάμεις για να βγείτε στην ακτή. Κουνήστε χέρια και φωνάξτε δυνατά η θάλασσα μεταφέρει την φωνή και μπορούμε να σας εντοπίσουμε.»
Για αυτό ας αρχίσουμε να σκεπτόμαστε πιο υπεύθυνα, να μην το παρακάνουμε, να ακούμε το σώμα μας, στην παραλία να προσέχουμε ποιοί είναι γύρω μας (αν λείψουν πολύ ώρα ίσως χρειάζονται αυτοί την βοήθεια ), σημαντικό να μην ντραπούμε και αν νιώσουμε οτιδήποτε ας φωνάξουμε δυνατά «βοήθεια» ……. Κάποια ζωή μπορεί να εξαρτάται από το αν αντιδράσουμε γρήγορα και δεν αδιαφορήσουμε……
Καλό καλοκαίρι να έχουμε όλοι και αν χρειαστεί απλά φωνάξτε δυνατά «βοήθεια»………….

Πηγή: http://city-culture.gr/2013/07/fonaxte-voithia/