Τσουκνιδοϊστορίες και άλλα παιδικά διηγήματα…..

Την γιαγιά Ελισάβετ δεν την θυμάμαι πολύ καλά. Γεννημένη το 1875 στις παρυφές της γνωστής λίμνης των Γιαννιτσών,  στον Βάλτο, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο ταξίδι το 1972. Ήταν 97 χρονών, και εγώ μόλις….7…

Με φώναζε Τσάβο, το υποκοριστικό του Ελισάβετ στην ντόπια Μακεδονίτικη διάλεχτο.

Τις κόρες και τις νύφες της τις προσφωνούσε «γιέ ’μ». Ήταν οι γιοί της…… Φώναζε την μητέρα μου «έλα γιέ ‘μ να πιούμε ένα καφεδάκι να τα πούμε»….

Τις ιστορίες της τις έμαθα από τους άλλους.

Η ίδια όμως με μύησε στην εκπληκτική γεύση της …τσουκνιδόπιτας.
Μια λιχουδιά χαραγμένη στην μνήμη τόσα χρόνια. Από παιδί δεν είχα φάει ξανά. Η μαμά μου βέβαια ήταν δεξιοτέχνης στην πίτα, αλλά ζώντας πλέον στην πόλη έκανε απλές …………..σπανακόπιτες.

Τα χρόνια πέρασαν και θεωρήσαμε την τσουκνίδα ένα ποταπό ενοχλητικό φυτό που γέμιζε τις παιδικές αναμνήσεις μας με πόνο, φαγούρα και κλάμα….

Μέχρι το Σάββατο το πρωί που πήγα στην λαϊκή. Ανάμεσα στους πάγκους με τα ζαρζαβάτια (τι λέξη) είδα ματσάκια από τσουκνίδες. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Πήρα δύο. Η τιμή ? Μισό ευρώ το ματσάκι……… Η ειρωνεία? Δεν πήγα στην λαϊκή της γειτονιάς μου, αλλά σε μια άλλη, πιο μακρινή. Και πήγα με αυτοκίνητο, που πάρκαρα σε μία μεγάλη αλάνα…… γεμάτη τσουκνίδες…… από τις οποίες μπορεί και να ήταν και τα ματσάκια που αγόρασα……

Έχουμε πολύ εξάρτηση στον πάγκο…… και δεν βλέπουμε αυτά που έβλεπαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας στην φύση….. δεν τα αναγνωρίζουμε.....

Εκεί κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’70 με πήγε μία θεία μου στα χωράφια λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη για να μαζέψουμε ζοχούς. Μου έβγαλε μία ρίζα για να έχω δείγμα. Μετά από ώρα, γεμάτη περηφάνια, της πάω μία σακούλα ξεχειλισμένη από ….ζοχούς…. τα μισά τα πέταξε….

Το καλοκαίρι στο Λιτόχωρο από μια «αδέσποτη» συκιά, έφτιαξα μαρμελάδα και γλυκό του κουταλιού. Να μην αναφέρω για τα φρέσκα σύκα που είχαμε. Όχι μόνο εμείς αλλά και όλη η γειτονιά….

Και από βατόμουρα έφτιαξα λικέρ…..

Μπροστά από το σπίτι μου, κάθε πρωί και κάθε απόγευμα, περνούσαν παρέες γυναικών, με γάντια και σακούλες….. γύριζαν με ρίγανη και μέντα, φλαμούρι, τσάι του βουνού, χαμομήλι, βατόμουρα, σύκα, κάστανα και καρύδια……

Του χρόνου θα πάω μαζί τους…… Να μάθω…..

Γιατί οι ζοχοί στην λαϊκή έχουν 3 ευρώ το κιλό, τα σύκα από 3 – 4,5 ευρώ, και το φλαμούρι με το τσάι του βουνού και το χαμομήλι 2 με 3 ευρώ το σακουλάκι…….

Και οι τσουκνίδες μισό ευρώ το ματσάκι……..

Παρεμπιπτόντως, η πίτα μου έγινε θεσπέσια…… θα μαζέψω και τσουκνίδες…. Μπαίνουν άραγε στην κατάψυξη?