Sinapis alba...... Σιναπόσπορος είναι η βάση για την μουστάρδα που απολαμβάνουμε με τα κρεατικά μας....
Υπάρχουν τρία ήδη η άσπρη, η μαύρη και η καστανή. Η μαύρη χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την κατασκευή της μουστάρδας αλλά την άσπρη και την καστανή την βρίσκουμε και σε σπόρους.
Γνωστός από την αρχαιότητα, ο πολτός σιναπιού απέκτησε την ονομασία “μουστάρδα” από τους Γάλλους και το οφείλει στην πρακτική να αναμειγνύουν τους θρυμματισμένους σπόρους με κρασί, δηλαδή με μούστο.
Τους σπόρους τους παίρνουμε όταν τα όμορφα κίτρινα λουλούδια της μαραθούν, και λίγο πριν ωριμάσουν εντελώς. Χρειάζεται διπλή αποξήρανση για να βγάλουν την πιπεράτη γεύση τους.
Η χρήση της μουστάρδας ως μπαχαρικού, τουλάχιστον με τη μορφή σκόνης, αναφέρεται σε ινδικά και σουμερικά κείμενα ήδη από το 3.000 π.Χ.
Σύμφωνα με τον Πλίνιο, οι Ρωμαίοι την χρησιμοποιούσαν σε 40 διαφορετικά φάρμακα. Ο Ιπποκράτης επίσης την είχε εντάξει στην φαρμακολογία του. Ο Διοσκουρίδης την συνιστούσε κατά της επιληψίας, για πόνους του συκωτιού και της σπλήνας.
Στην Καινή Διαθήκη το σπέρμα (ο σπόρος) της μουστάρδας αναδεικνύεται ως σύμβολο πίστης. Αναφέρεται από τον ίδιο τον Ιησού σαν σύμβολο της Βασιλείας του Θεού.
΄Εμπλαστρα μουστάρδας θεωρούνταν από την παλαιότερη ιατρική, χρήσιμα για τις επισπαστικές τους ιδιότητες και τη θεραπεία του κρυολογήματος . Ο Culpeper, Άγγλος γιατρός, συνταγολογούσε την μουστάρδα για έναν αριθμό παθήσεων από πεπτικά προβλήματα, κρυώματα και οδοντόπονους, αρθραλγία, παθήσεις δέρματος και πιάσιμο λαιμού.
Η σκόνη μουστάρδας αναμεμειγμένη με νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κομπρέσες για την αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος, που απαιτείται σε περιπτώσεις οσφυαλγίας, βρογχίτιδας και πλευρίτιδας.
Από τον 20ο αιώνα έως και σήμερα η μουστάρδα είναι από τα πλέον ευπώλητα καρυκεύματα στον δυτικό κόσμο.
Η γεύση της γίνεται εντονότερη όταν αναμιγνύεται με νερό, διότι το λάδι της απελευθερώνεται μόνο στο νερό.
Μια συνταγούλα....
Για να νοστιμίσετε τα τουρσιά σας, ρίχνετε μίγμα από κόκκους μουστάρδας, σπόρους άνισου, μαυροπίπερου, φύλλα δάφνης και σκόνη πάπρικα. Ονομάζεται "μπαχαρικό αγγουροτουρσί" ή "μπαχαρικό μαρινάδας". Για εξαιρετική γεύση προσθέστε γαρίφαλλα, τζίντζερ, τσίλι ή μοσχοκάρυδο. Η γεύση είναι γλυκιά και ελαφρώς ξινή και είναι ιδανική για πίκλες, κολοκύθες και άλλα λαχανικά.....
Και ένα γιατροσόφι....
Αντιμετώπιση ρευματικών πόνων στις αρθρώσεις.
Τρίβεται σπόρους μαύρου σιναπιού και προσθέτετε ίση ποσότητα φυτικού μαγειρικού λίπους.
Κάνετε εντριβή με το μίγμα στην πάσχουσα άρθρωση.
Όπως βλέπετε από την Ινδία και την Σουμερία του 3.000 π.Χ., στον Ιπποκράτη, και τον Πλίνιο, από την Καινή Διαθήκη και τους γιατρούς της παλαιότερης ιατρικής, μέχρι και τα γιατροσόφια της γιαγιάς το σινάπι χρησιμοποιείται ανελλιπώς. Τόσο στο φαγητό όσο και στην πρακτική ιατρική.
Γιατί λοιπόν να μην συνεχίσουμε να μαθαίνουμε, σωστά πρώτα την χρήση των διάφορων βοτάνων και μετά να τα εντάσσουμε στη καθημερινότητά μας......
Πηγές:
1. Βικιπαίδεια
2. Βιβλίο "Σπιτικά Γιατροσόφια με Βότανα" εκδόσεις Ιριδα
3. Βιβλίο "Λεξικό για Μπαχαρικά" εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου