2ο Συμπόσιο Χαρακτικής στο ΣΚΕΤΒΕ....

γράφει η Έλσα Παπαγιαννοπούλου


Η χαρακτική είναι μία  παραγκωνισμένη τέχνη στην Ελλάδα, παρόλο που έχουμε εξαιρετικούς χαράκτες. Τα τελευταία χρόνια  τόσο οι ίδιοι οι καλλιτέχνες  όσο και ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος (ΣΚΕΤΒΕ) προσπαθούν να φέρουν σε επαφή το κοινό με την τέχνη αυτή.
Τμήματα χαρακτικής εντάσσονται πλέον στα ετήσια εργαστήρια των πολιτιστικών κέντρων της πόλης μας, όπως το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο και ο «΄Ηλιος» του Δήμου Νεαπόλεως, το οποίο είναι και το πλέον οργανωμένο. Ο ΣΚΕΤΒΕ για δεύτερη χρονιά φέτος διοργάνωσε ένα τριήμερο Συμπόσιο με σκοπό γνωστοί χαράκτες της Θεσσαλονίκης να παρουσιάσουν την δουλειά τους.  Τα εργαστήρια στεγάστηκαν στα γραφεία του συλλόγου και οι ομιλίες των καθηγητών της  Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. πραγματοποιήθηκαν στο Γαλλικό Ινστιτούτο κατόπιν παραχώρησής του από το Γαλλικό Προξενείο.
Καλές οι ομιλίες αλλά αν δεν δεις στην πράξη την τέχνη της χαρακτικής δεν μπορείς να καταλάβεις. Και επειδή είμαι άνθρωπος της πράξης παρακολούθησα  δύο από τα εργαστήρια….. Δυστυχώς δεν είχα άλλο χρόνο.
Η χαράκτρια Έρικα-Μαρία Γκουτενσβάγκερ μας έδειξε την «Αλουμινογραφία». Χρησιμοποιώντας υλικά που βρίσκουμε στην κουζίνα μας, όπως αλουμινόχαρτο, βούτυρο, Coca-Cola, μπορούμε να κάνουμε μία πολύ απλή λιθογραφία και να την τυπώσουμε με ειδικό μελάνι. Εντάξει δεν βρίσκουμε όλα τα  υλικά στην κουζίνα μας, αλλά είναι εύκολη, απλή και οικονομική. Λίγο δύσκολη βέβαια όσον αφορά στις σωστές δοσολογίες των υλικών, χρειάζεται να κάνεις πολλές δοκιμές μέχρι να την πετύχεις.
Αυτό που πετυχαίνεις με την πρώτη είναι η τεχνική του χαράκτη Γιώργου Πάλλη. Μια προσωπική του μέθοδος όπως μας εξηγεί ο ίδιος. Τα υλικά που χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει τις μήτρες των έργων του είναι απλά, οικονομικά και οικοδομικά. Ένα πλακάκι ή ένα τζάμι, σήτα για κουνούπια και λίγος έτοιμος ακρυλικός στόκος δημιουργούν το σωστό και εύχρηστο υπόβαθρο για να χαράξεις πολύ εύκολα το έργο σου. Και σε αντίθεση με την πλάκα λινόλεουμ (σκεφτείτε κάτι σαν μαλακό καουτσούκ), που δεν έχεις άμεσα την εικόνα που θα τυπώσεις, σε αυτήν την τεχνική βλέπεις ακριβώς το σχέδιό σου.
Αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι, όταν λένε εργαστήριο εννοούν εργαστήριο. Εγώ περίμενα απλές παρουσιάσεις. Στην πραγματικότητα ήταν ένα μεγάλο τραπέζι με όλα τα εργαλεία για να χαράξουμε. Μας έδειξαν με ενθουσιασμό  την τέχνη τους. Και δεν ήμασταν μόνο εμείς που ψιλοασχολούμαστε παρόντες, αλλά και αρκετοί που ήρθαν για πρώτη φορά από περιέργεια. Από τις αντιδράσεις των νεοφερμένων καταλαβαίνει κανείς ότι η χαρακτική είναι των άκρων. Ή την μισείς ή την λατρεύεις. Είναι επίπονη, δεν συγχωρεί τα λάθη. Μία λάθος χάραξη και ξαναρχίζεις από την αρχή. Σε απογοητεύει αν δεν μπορέσεις να βγάλεις με την δεύτερη ή την τρίτη προσπάθεια το προσδοκώμενο τύπωμα. Σκέφτεσαι κάθε φορά να τα παρατήσεις. Αλλά με το που απομακρύνεσαι σε τραβάει πίσω σαν μαγνήτης και σκύβεις ευλαβικά πάνω στην μήτρα για να συνεχίσεις την χάραξη, το τύπωμα, τον πειραματισμό,  μέχρι να βγάλεις το τέλειο για σένα αποτέλεσμα.
Ναι την λατρεύω την χαρακτική, αν και πολύ συχνά σκέφτομαι να την παρατήσω. Είναι αδύνατον όμως γιατί αν σου κωλύσει το σαράκι δεν μπορείς να απαλλαγείς ποτέ.
Το αν είχε την αναμενόμενη επιτυχία ή όχι το Συμπόσιο δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω. Αυτό που ελπίζω όμως είναι να συνεχίσει κάθε χρόνο η διοργάνωση του. Είναι πραγματική εμπειρία να έρχεσαι σε άμεση επαφή με τους δημιουργούς και να μαθαίνεις από αυτούς.

Πηγή: http://city-culture.gr/2013/06/2o-simposio-charaktikis-sto-sketve/